مطالعه اپیدمیولوژی فاسیولوزیس در استان کرمانشاه

هدف: بررسی وضعیت آلودگی دامهای داشتی به فاسیولا و عوامل مؤثر در همه گیری شناسی ا نگل در استان کرمانشاه. طرح: مطالعه میدانی- آزمایشگاهی. روش: در مطالعه ایپدمیولوژی فاسیولوزیس در استان کرمانشاه موارد زیر مورد مطالعه قرار گرفت: الف- بررسی وضعیت آب و هوایی: شاخص های آب هوایی مانند میانگین بارندگی، میانگین درجه حرارت ماهیانه و سالیانه، رطوبت... از سازمان هواشناسی کشور اخذ گردید. بر اساس اطلاعات سازمان هواشناسی، در مقیاس خرده اقلیم استان به چهار منطقه: 1-جلگه های گرم (گیلانغرب، سرپل ذهاب...)، 2- جلگه های معتدل (کنگاور، صحنه و سنقر)، 3-کوهستانی معتدل (کرمانشاه و اسلام آباد)، 4-کوهستانی سرد (اورامانات) تقسیم گردید. ب- بررسی حضور حلزون های میزبان واسط و مراحل نوزادی آنها: از تعدادی از منابع آبی استان در هر فصل حداقل یکبار نمونه برداری انجام شد. شناسایی حلزونهای میزبان واسط با توجه به اختصاصات صدف آنها صورت گرفت. ج- بررسی وضعیت آلودگی دامهای داشتی: از دامهای داشتی مناطق مختلف (گوسفند، بز و گاو) به صورت تصادفی نمون مدفوع اخذ گردید و با روش شناورسازی تخم کرمها مورد آزمایش قرار گرفتند. د- بررسی آلودگی دامها در کشتارگاه: در بازرسی کبد، وضعیت آلودگی دامهای بومی کشتار شده استان به گونه های فاسیولا در طی یکسال مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در نمونه برداری از آبگیرهای مختلف استان حلزون های لیمنه آترونکاتولا (میزبان واسط فاسیولا هپاتیکا) و لیمنه آ اوریکولاریا و لیمنه آگدروزیانا (میزبان واسط فاسیولا ژیگانتیکا) مشاهده گردید. ولی پراکندگی و فراوانی حلزونها در نقاط مختلف متفاوت می باشد. در بررسی آلودگی دامهای داشتی در طول یکسال به صورت تصادفی از گوسفند، بز و گاو در مناطق مختلف نمونه برداری به عمل آمد و حداکثر آلودگی در منطقه 1 و 2 و حداقل آلودگی در منطقه 4 مشاهده شد. در بررسی کشتارگاهی نیز حداکثر آلودگی در منطقه گیلانغرب و سرپل ذهاب (منطقه 1) و حداقل آلودگی در منطقه پاو و جوانرود (منطقه 4) دیده شد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه استان دارای نواحی مرتفع و پست است یک اقلیم واحد وجود ندارد و در مقیاس خرده اقلیم (میکروکلایمت) چند نوع آب و هوا در منطقه مشاهده می شود. وضعیت آلودگی مناطق مختلف به فاسیولا با هم تفاوت دارند. م ناطق 1 و 2 به عنوان نواحی مستعد و مناسب و منطقه 4 به عنوان ناحیه نامناسب برای آلودگی دامها به فاسیولا می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1383)، دوره 59، شماره 3، 206-201.