تأثیر تغذیه پس از هچ بر رشد دستگاه گوارش و عملکرد جوجه های گوشتی

جهت بررسی تأثیر تغذیه زودهنگام پس از هچ بر رشد دستگاه گوارش و عملکرد جوجه های گوشتی در آزمایش یک: 195 قطعه جوجه گوشتی یکروزه، سویه راس 308 و در آزمایش دو: 224 قطعه جوجه گوشتی یکروزه، سویه هوبارد کلاسیک مورد استفاده قرار گرفت، در آزمایش 1، تیمار شاهد (تحمل گرسنگی 48 ساعت پس از هچ) با تیمارهایی که از ژل یا غذای دانه ای شکل مخصوص تغذیه اولیه به مدت 48 و 96 ساعتپس از هچ برخوردار بودند، مورد مقایسه قرار گرفتند. در آزمایش 2 نیز تیمار شاهد (تحمل گرسنگی 8 ساعت پس ازهچ) با تیمار برخوردار از ژل به مدت 8 ساعت پس از هچ و تیمار مصرف کننده آنتی بیوتیک همراه دان مورد مقایسه قرار گرفتند. در 6 هفته دوران پرورش برای تمامی تیمارها وزن بدن، غذای مصرفی و ضریب تبدیل محاسبه گردید. در آزمایش 1، در روزهای 1، 3، 7 و 21، وزن کیسه زرده، کبد، پیش معده، سنگدان و وزن و طول روده کوچک در یک جوجه از هر تکرار اندازه گیری گردید. در آزمایش 2، در روز 21، وزن و طول روده کوچک در 1 جوجه از هر تکرار اندازه گیری شد. با استفاده از برنامه آماری SAS در قالب طرح کاملاً تصادفی و ازمون دانکن ارقام بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که تعداد ژل پس از هچ، در آزمایش 2 در هفته های 4-1، وزن بدن را نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری افزایش داد (P≤0/05)غذای مصرفی و ضریب تبدیل باتغذیه اولیه تفاوت معنی داری نیافتند (P>0/05). در روز 3 ازمایش 1، وزن نسبی کبد و سنگدان در تیمارهای برخوردار از تغذیه اولیه بیشتر از تیمار شاهد بود (P ≤0/05). و همچنین طول روده کوچک نیز در روز 3 ازمایش 1 و در روز 21 ازمایش 2 در تیمارهای تغذیه اولیه، افزایش نشان داد (P≤0/05). بر اساس نتایج آماری حاصل از این تحقیق، وزن بدن در جوجه هایی که تغذیه پس از هچ شده بودند بالاتر از گروه شاهد بو. همچنین تغذیه پس از هچ موجب افزایش رشد اندام های مختلف دستگاه گوارش نسبت به گروه شاهد گردیده است. مقایسه بین روش های مختلف تغذیه زودرس نیز نشان داد که تغذیه با ژل به لحاظ داشتن رطوبت بالا می تواند تأثیر مطلوب تری بر تولید داشته باشد.