شیوه های دسترسی آان به قربانیان سوانح و حوادث با هدف تسریع عملیات امداد و نجات (الفبای جستجو و نجات، برنامه ریزی محله ای)

وقوع حوادث طبیعی گسترده، به ویژه در شهرهای بزرگ همواره با پیامدهای منفی، بی نظمی و آشفتگی همراه است. در این میان، نقش نیروهای تخصصی برای نجات جان افراد گرفتار در زیر آوار و رسیدگی اولیه به مجروحین از نظر کمی بسیار محدود می شود. زیرا عامل زمان و وسعت فیزیکی حادثه در موفقیت عملیات نجات حرف اول را می زند. در یک عملیات امدادرسانی و نجات متغییرهای زیادی دخیل می باشند. تجارب گذشته ثابت کرده در حوادث بزرگی همچون زلزله های ویرانگر حجم زیادی از فعالیت های نجات توسط خود مردم و در ساعات اولیه پس ازحادثه انجام می پذیرد. این اقدامات معمولا فاقد مدیریت و ساختار از پیش تعریف شده بود و در مجموع آسیب هایی را به مجروحین و بازماندگان وارد آورده و فرصت های بی شماری را نیز برای نجات جان انسان ها از بین می برد. تربیت نیروهای نیمه حرفه ای در سطح محلات بر پایه واحد همسایگی سبب می شود تافعالیت جستجو ونجات مصدومین با سازماندهی وکیفیت بهتری انجام شده و هدایت نیروهای تخصصی نیز بر اساس اطلاع رسانی مناسب و به موقع نیروهای مردمی به نحو شایسته تری صورت گیرد. تسریع سازماندهی شده در فعالیت های امدادرسانی و نجات، علاوه بر اینکه آسیب های جبران ناپذیر را تا حد قابل قبولی کاهش می دهد، خروج از شرایط بحرانی و بازگشت به وضعیت عادی را نیز شتاب می بخشد. در این مقاله سعی شده است تا با ارائه بخشی از اطلاعات فنی جستجو و نجات که می تواند در سطح عمومی و همگانی تدریس شده و در مجموع به سازمادهی و تشکیل تیم های مردمی در محله ها منجر شود، ضرورت سازماندهی و آموزش شهروندان در این زمینه را بیان نماید.