موقعیت شهرهای جدید ایران به نست شهرهای اصلی و بررسی مسائل پایداری آنها

سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 685

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICONT01_017

تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1394

چکیده مقاله:

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] یکی از موارد بسیار مهمی که در یادگیری توسعه پایدار شهری و منطقه ای برای شهرهای جدید ایران مطرح می باشد موقعیت مکانی آنها به نسبت شهرهای اصلی و تاثیرات متقابلی است که بین آنها وجود دارد . دوری یا نزدیکی شهرهای جدید نقش مهمی در کیفیت پایگیری آنها دارد . رعایت مسائل زیست محیطی حفظ طبیعت اطراف شهرها، استقلال شهرهای جدید و عدم وابستگی آنها به شهرهای اصلی می تواند ملاکی در سنجش میزان موفقیت شهرهای جدید ایران باشد.در طول دو دهه اخیر اغلب شهرهای جدید ایران در فاصله ای نسبتا نزدیک به شهرهای اصلی پای گرفته است . چنین موردی باعث آن شده است که اغلب شهرهای جدید برای جمعیت شهرهای اصلی حالتی خوابگاهی داشته باشد . وساکنان شهرهای جدید در زمینه های مختلف مانند اشتغال، درمان، تفریح و آموزش به شهرهای اصلی وابسته بوده و در این مورد بین این شهرها با شهرهای اصلی وابستگی کاملی وجود داشته است. افزایش حجم رفت و آمد پاندولی روزانه در راههای ارتباطی بیانگر چنین موردی است. با چنین موقعیت هایی این تصور پیش می آید که وابستگی کامل شهرهای جدید به شهرهای اصلی در حقیقت گسترش نا پیوسته شهرهای اصلی می باشد که در محیطی دورتر از این شهرها اتفاق افتاده و شهرهای دید را به عنوان یک محله یا ناحیه شهری، ناپیوسته به شهر اصلی مطرح ساخته است . چنین ارتباطی، اراضی حایل در راههای بین این دو نوع از شهرها را تحت تاثیر قرار داده و کاربری های مختلفی را شکل داده که به مرور زمان بسیاری از این اراضی که از بهترین اراضی حایل در راههای بین این دو نوع از شهرها را تحت تاثیر قرار داده و کاربری های مختلفی را شکل داده که مرور رمان بسیاری از این اراضی که از بهترین اراضی زراعی حوزه منطقه ای آنها نیز به حساب می آید، در معرض آسیب های زیست محیطی، رشد بی قاعده شهری و مبهم ماندن ماهیت شهرهای جدید قرار گیرد. این مقاله، می خواهد این موضوع را مطرح سازد که محل استقرار اغلب شهرهای جدید ایران در جایگاه نامناسبی قرار داشته و همین عامل در رشد بی قاعده شهرها، استقرار نامناسب جمعیت و تراکم طبیعت اطراف شهرها، بی توجهی به مسائل زیست محیطی، وابستگی کامل شهرهای جدید به شهرهای اصلی و بالاخره خوابگاهی شکل گرفتن شهرها نقش موثری داشته است. مقاله با بر شمردن مسائل پایداری شهرهای جدید ( طبیعی، اجتماعی، انسانی) تلاش بر آن دارد به منظور بهبود این شرایط به چاره جویی پرداخته و پیشنهاداتی را مطرح سازد.

نویسندگان