بررسی اثر شکل بادبندی های قائم بر ضریب رفتار سازه های فولادی مرتفع مجهز به سیستم کمربند خرپایی، توسط تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی

با توجه به احداث روز افزون ساختمان های بلند مرتبه در سطح کشور و کشورهای در حال توسعه و گسترش آن ها، لزوم بررسی دقیق تر رفتار لرزه ای اینگونه سازه ها بیش از پیش احساس می شود. با توجه به گستردگی و تنوع سازه ای اینگونه ساختمان ها، مطالعه حاضر برروی نوع خاصی از اینگونه سازه ها که شامل اسکلت فولادی با اتصالات جوشی و مجهز به کمربند خرپایی در طبقه آخر و همچنین در طبقات میانی می باشد، انجام گرفته است. سازه های مرتفع مجهز به سیستم کمربند خرپایی (Outrigger Braced Structures) با درگیر کردن کل سازه پیرامون، یک روش اساسی در حل مسئله واژگونی محسوب شده و در محدوده 40 الی 60 طبقه، دارای بازدهی بیشتری نسبت به سازه قاب مهاربندی شده می باشند. در این تحقیق، ابتدا روش محاسبه ضریب رفتار و عوامل مؤثر بر آن مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است . سپس تعداد 5 مدل دو بعدی ( شامل 20 الی 60 طبقه ) مجهز به کمربند خرپایی در تراز سقف و طبقات میانی، که در سه گروه 5 تایی، بتفکیک شامل بادبندهای V -2 ، X -1 و Λ -3 ، Λ مدل سازی شده و بتفکیک نوع زمین و شتاب مبنای طرح، مدل های مزبور بر اساس آیین نامه 2800 طراحی شده اند. در مرحله بعد، با استفاده از شتابنگاشتهای ثبت شده بر روی زمین های نوع 1، 2 و 3 پس از نرمال سازی آنها به مقدار Sa=0.25g و Sa=0.35g مجموعاً تعداد 1800 تحلیل تاریخچه زمانی خطی و غیرخطی (بتفکیک برای سه نوع زمین و شتاب های لرزه ای مختلف) بر روی مدل های مزبور انجام گرفته است. سپس با انجام تحلیل رانشی مدی (Modal Push–over Analysis) و بررسی منحنی های بدست آمده برای مدل های مورد مطالعه، مقادیر ضرایب شکل پذیری و مقاومت افزون و در نهایت مقادیر ضریب رفتار، بتفکیک برای هر گروه با فرم بادبندی مورد نظر محاسبه شده و تأثیر فرم های مختلف بر روی ضریب رفتار مورد مطالعه قرار گرفته است.