بررسی به کار گیری سیستم های غیر فعال خورشیدی در ساختمانهای مسکونی در جهت توسعه پایدار (نمونه موردی تبریز)

امروزه بحث انرژی یکی از عمده ترین بحث ها در میان همه کشور های جهان به خصوص ایران است که با افزایش مصرف آن و کاهش روز به روز ذخایر انرژی های فسیلی به اوج خود رسیده است به عنوان مثال، طبق آمارنامه مصرف فراورده های انرژی زا شرکت ملی پخش و پالایش فراورده های نفتی ایران 1391 مصرف گاز طبیعی در ایران از 6.9 میلیون متر مکعب در روز در سال 1355 به 415.4 میلیون متر مکعب در سال 1391 رسیده است؛ به عبارتی، مصرف سوخت ایران در طی 36 سال، افزایش حدودا 60 برابری را تجربه کرده است . از سوی دیگر طراحی ساختمان های امروزی بدون توجه استفاده حداکثر از انرژی های تجدید پذیر در کشور ما بر نگرانی ها می افزاید. ایران دارای شرایط اقلیمی گوناگونی است که اقلیم سرد و خشک مناطق شمال غرب کشور یکی از آنهاست لذا بدیهی است که این مناطق سهم بسیار زیادی در مصرف انرژی کشور در جهت گرمایش ساختمان داشته باشد . اساس این پژوهش مطالعات کیفی کتابخانه ای و کتابها و مقالات موجود در این زمینه و به روش توصیفی - تحلیلی میباشد . در این مقاله پژوهشگر تلاش میکند با توجه به اقلیم سرد تبریز و افزایش مصرف انرژی های فسیلی در فصول سرد سال و همچنین افزایش مصرف انرژی الکتریکی در فصول گرم جهت استفاده از سیستم های سرمایشی انواع سیستم های غیرفعال خورشیدی (روش کسب غیرمستقیم) و بکار گیری آن در اقلیم تبریز را به صورت شماتیک در راستای توسعه پایدار ارائه کرده و از ابعاد گوناگون مورد ارزیابی و تحلیل قرار دهد تا جنبه های بکارگیری این راهکار ها مشخص گردد. امید است این مقاله باعث گسترش استفاده از سیستم های مذکور و در نهایت، توسعه معماری پایدار در تبریز گردد.