بررسی سیر تحولات آموزش معماری در ایران

فضاهای آموزشی از حوزه هایی هستند که نقش عمده ای را در یک جامعه ایفا می کنند بی توجهی در طراحی آنها در بسیاری از کشورها نتایج نامطلوب خود را نشان داده است دانشکده معماری از جمله فضاهای آموزشی است که تعلیم و تربیت معمار را بر عهده دارد قاعدتا آموزش معماری ضمن آنکه تلفیقی مناسب از ویژگی های اموزشی رشته های مختلف هنری، فنی ، فلسفی، علوم اجتماعی و سایر رشته هایی که معماری از انها متاثر است را طلب می نماید باید بتواند روشی مستقل را به گونه ای اتخاذ و انتخاب نماید که در ان نحوه و میزان تاثیر و نقش این رشته ها در شکل گیری معماری مشخص و تعریف شده باشد به این ترتیب جنبه ها و ساحت های وجودی مختلف جملگی عناصر دخیل در آموزش شامل استاد ، منابع، دانشجو، محیط اموزشی، و... به نحو موثری در اموزش معماری ایفای نقش می نمایند در مقاله حاضر روش تحقیق بر حسب «استدلالی منطقی» با استفاده از تدابیر «تحلیلی - توصیفی» ، رویکردی کیفی دارد و پس از اشاراتی به تعریف معماری تاریخچه معماری ، روش های اموزش و نقایص اموزش معماری در ایران بر این اعتقاد است که در دانشگاه های معماری ایران اندیشه معماری تدریس نمی شود و وقتی اندیشه ای در کار نباشد خالقیت عاملی گمشده در آموزش معماری است مشکل اصلی آموزش معماری در ایران به فرهنگ امروز ما ایرانیان باز می گردد.