بررسی رفتار آبی رودخانه خرم اباد در شبکه ژئونرونتیک و نقش آن در سیل خیزی منطقه

ماهیت بیشتر رفتارهای هیدرولوژیکی رودخانهها تابع شرایط اقلیمی و زمینشناسی حاکم بر محیط در زمانهای گذشته و حال است که با مطالعه آثار و شواهد پالئوژئومورفولوژی میتوان به دلایل رفتار فعلی شبکه های آبی پیبرد. در این پژوهش به دنبال پاسخ به رفتارهای رودخانه خرم آباد در شبکه نروتیک در طول زمان بوده و در بررسی این رفتار به جای استفاده از روابط هیدرولوژی و نزولات جوی از روابط سیستم نرونتیک شبکه زهکش و ژئونرونهای مجازی، توپوگرافی و زمین شناسی (شبکه عصبی) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد، در منطقه فعلی خرم آباد دریاچه ای وجود داشته که نقش یک توپوژئونرون را در منطقه عمل نموده و بر اثر پارگی دریاچه به دلیل فعالیت تکتونیکی گسل خرم آباد در جنوب و جنوب غرب، تغییر نقش داده و به یک پالئوتوپوژئونرون تبدیل شده است. به طور کلی حوضه خرم آباد و به خصوص آکسون های برداری اصلی منطقه (کرگانه و خرم آباد) به صورت یک توپوژئونرون تقویت کننده می باشند که باعث تجمیع رواناب شده و افزایش سیل در منطقه را به دنبال دارد. از دیگر نرون های منطقه می توان به دریاچه کیو اشاره نمود که یک توپوژئونرون ایزوله می باشد و حوضه کوچک، اما مستقلی را در حوضه بزرگ خرم آباد به خود اختصاص داده و مانع پیوستن بخشی از رواناب حاصله به شبکه های اصلی منطقه می گردد. به طور کلی نرون های موجود در منطقه شامل: توپوژئونرون، پالئوتوپوژئونرون، نرون تحلیل برنده، تقویت کننده، نرون های مجازی که کوه های اطراف را به خود اختصاص داده اند، ژئونرون های کارستیک و ژئونرون ایزوله می باشد