نانو در معماری پایدار

باتوجه به افزایش روزافزون تولید گازهای گلخانه ای و گرم شدن کره زمین و به خطر افتادن محیط زیست و اهمیت پایداری انرژی و تولید انرژی های پاک حضور معماری در این عرصه بسیار مهم و قابل توجه می باشد. امروزه معماری پایدار در تمام زمینه های مربوطه از مسایل روز دنیای معماری می باشد که فناوری نانو در این زمینه نقش پررنگی را بخصوص از طریق مواد و مصالح مصرفی ساختمان می تواند ایفا کند. این نقش بطور مثال در چگونگی پراختن به این موارد که چطور می توان به کمک فناوری نانو مواد و مصالحی با استحکام بیشتر سبک تر و ارزان تر را نسبت به مواد فعلی در اختیار داشت چگونگی مقاوم کردن بیشتر مواد و مصالح در برابر تغییرهای جوی و بارانهای اسیدی و خوردگی های ناشی از واکنش های شیمیایی در حین اجرا و ساخت عایق کردن مواد ومصالح در برابر گرما و سرما و صوت در جهت کاهش مصرف انرژی و اینکه فناوری نانو در این زمینه ها به چه دستاوردهایی رسیده و یا خواهد رسید مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین استفاده از مواد و مصالح هوشمند و حتی خود ترمیم به کمک این فناوری بررسی نانو تیوبها و نانو وایرها و نقش آن ها در جهت بهبود مسایل فوق و همچنین استفاده از حسگرهای حسی برای درک محیط اطراف و دستاوردهای این فناوری روز دنیا در جهت تولید و نور که در ساختمان ها و فضای معماری بسیار دارای اهمیت می باشد.خلق پوشش هایی به ضخامت یک اتم متشکل از ابر متریال های انرژی زا که هم چون لباسی، ساختمان را در بر خواهند گرفت، معماران را قادر می سازد ساختمان هایی پیچیده با قوس هایی ظریف طراحی کنند که حمل کننده باتری های خورشیدی هستند؛ استودیوهای شخصی و تلفن های خورشیدی می توانند انرژی «لباس ساختمان» را برای شارژ باتری های خود در اختیار بگیرند. نانوکامپوزیت ها که از متریال های رایج مانند استیل ، بتن ، شیشه و پلاستیک به دست می آیند، کارایی، پایداری، و نسبت طول به وزن مصالح را بهبود می بخشند. نانو لوله های کربنی ، نورپردازی کوانتم داتها و نانو سنسورها در تعامل با یکدیگر محیط را حس می کنند، برنامه ریزی می شوند، انرژی را به هم تبدیل می کنند و در نهایت با هم ساختمانی قوی تر، باهوش تر و با حساسیت محیطی بیشتر تولید خواهند کرد.این چشم انداز بی نظیر دست یافتنی است؛ زیرا ذرات رفتارهای متفاوتی در مقیاس نانو دارند، فضایی که قوانین فیزیک کوانتوم بر آن حاکم است. در دنیای کوانتوم می توان رنگ ، فرم و ظاهر اشیا را بسیار ساده تر از مقیاس ماکرو تغییر داد. خواص بنیادین مواد نظیر استحکام، نسبت سطح به جرم، رسانایی و الاستیسه می توانند طوری طراحی شوند که مصالح متفاوت و مهیجی را خلق کرد. دیدن جهان اتم به معنای عادی کلمه میسر نیست، چون خواص آن کوچکتر از طول موج نور قابل دیدن است. اما با ساخت میکروسکپ در سال ۱۹۸۱ توسط پژوهشگران شرکت آی بی ام، این امکان به دانشمندان داده شد که برای اولین بار اتم ها، مولکول ها و پستی و بلندی ها در مقایس جهان نانو را ببینند.