طراحی و کاربرد کنترل کننده چند متغیره بهینه جهت بهبود پایداری توربوژنراتورها، نتایج شبیه سازی و آزمایش

هدف این مقاله ارائه نتایج و تجربیات حاصل از طراحی، ایجاد و اعمال در زمان واقعی سیگنالهای اضافی به حلقه های کنترل کلاسیک ( حلقه تنظیم ولتاژ و کنترل بار فرکانس ) توربوژنراتورها به منظور بهبود پایداری نیروگاههای متصل به شبکه می باشد . در اینجا بطور خاص دو الگوریتم MLQG , LQG جهت تولید سیگنالهای اضافی اعمالی به سیستم در فضای گسسته مورد ملاحظه و از لحاظ کاربرد مورد ارزیابی قرار گرفته اند . در مرحله طراحی با استفاده از مفاهیم کنترل بهینه خطی و در فضای گسسته کنترل کننده طراحی شده و سپس در حوزه فرکانس و زمان با انجام شبیه سازی ریاضی رفتار توربوژنراتور متصل به شبکه و چگونگی تغییرات متغیرهای حالت کلیدی در اثر بروز اغتشاشات با وجود کنترل کننده و بدون آن مورد بررسی قرار گرفته و در صورت مناسب بودن، این کنترل کننده در زمان واقعی و در آزمایشگاه بتوسط یک میکروکامپیوتر PDP 11 بر روی مدل آزمایشگاهی سیستم قدرت ( مدل بر مبنای میکروماشین ) اعمال و نتایج اندازه گیری و شبیه سازی ریاضی مقایسه شده اند . مدل آزمایشگاهی استفاده شده از یک میکروماشین و محرک اولیه تشکیل یافته است . این سیستم دارای مدل گسترده مربوط به محور گردنده و اینرسی طبقات توربین به همراه ملحقات مربوطه بوده و پارامترهای آن به قسمی تنظیم شده اند که از لحاظ مقادیریکه شده شبیه به یک توربوژنراتور واقعی 660 M W باشد . مدل آزمایشگاهی علاوه بر قسمتهای الکتریکی و مدل اجزاء شبکه از قبیل خط انتقال، ترانسفورماتور، کلید دارای سیستم جمع آوری اطلاعات با 16 کانال ورودی و ترنسدیوسرهای ( مبدلهای ) مخصوص به خود می باشد که می توانند براحتی متغیرهای حالت انتخاب شده را از لحاظ تغییرات زمانی جهت مقایسه با شبیه سازی در دسترس قرار دهند .