اثر پوشش های خوراکی بر ماندگاری آبزیان

امروزه فیلم ها و پوشش های خوراکی بر پایه پلی ساکارید، پروتئین، لیپید و یا ترکیبی از آنها وارد صنعت بسته بندی شده اند. ازجمله مزایای استفاده از فیلم ها و پوشش های خوراکی در غذاهای گوشتی مانند ماهی به تاخیر انداختن افت رطوبت، حفظ رنگ، بو و بهبود ظاهر غذا می باشد. ماهی بدلیل داشتن درصد بالای اسیدهای چرب چند غیر اشباعی و پروتئین جزء موادغذایی سریع الفساد است و با نگهداری در شرایط نامناسب، فعالیت های آنزیمی و میکروبی باعث بروز فساد و کاهش کیفیت گوشت ماهی می گردد. از جمله پوشش های خوراکی که برای نگهداری آبزیان استفاده می شود، کیتوزان و ژلاتین می باشد.فیلم ها و پوشش های خوراکی با کنترل انتقال رطوبت، اکسیژن، دی اکسیدکربن، لیپید، آروما، طعم و افزودنی های غذایی به حفظ کیفیت و زمان ماندگاری محصولات غذایی کمک می کند. پوشش های خوراکی به صورت لایه های نازکی از مواد خوراکی هستند که بطور مستقیم بر روی سطح موادی که حفظ یا بهبود خواص آنها موردنظر است تشکیل می شوند. پوشش های خوراکی جزء ماده غذایی می شوند و بر روی محصول باقی می مانند و با آن مصرف می گردند. هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثیر پوشش های خوراکی مختلف بر ماندگاری محصولات آبزی بویژه ماهی می باشد