معرفی و بررسی استاندارد ایزو 37120 با رویکرد ارزیابی متوازن

با توجه به جایگاه کلیدی شهرها در جوامع امروزی، نقش شهرها در ایجاد آینده ای پایدارتر، از هر زمان دیگری پررنگ تر است بنابراین رسیدن به بالاترین پایداری ممکن در شهرها امری حیاتی است. از این رو شهرها برای سنجش عملکرد خود در جهتبهبود پایداری و کیفیت زندگی و همچنین مقایسه عملکرد خود با سایر شهرها نیاز به معیارها و شاخص هایی مناسب دارند. استاندارد ایزو 37120 یکی از استانداردها در حوزه توسعه پایدار جوامع است که به تعریف و تدوین مجموعهای از شاخص ها به منظور هدایت و ارزیابی عملکرد شهرها در حوزه کیفیت زندگی و خدمات شهری می پردازد. در این مطالعه، پس از معرفیاستاندارد ایزو 37120 و ابعاد و شاخصهای زیرمجموعه آن، به بررسی کاربرد استاندارد ایزو 37120 در مدیریت شهری و توسعه پایدار شهرها پرداخته شده و در این خصوص از رویکرد ارزیابی متوازن استفاده گردیده است. به زعم نگارندگان، علی رغم وجوه مثبت استاندارد ایزو 37120 در زمینه ارزیابی عملکرد شهرها در حوزه خدمات شهری و کیفیت زندگی، مجموعهمضامین و شاخص های تدوین شده در استاندارد مذکور، بر اساس چارچوب ارزیابی متوازن از توازن لازم جهت ایجاد یک نظام مدیریت عملکرد استراتژیک برخوردار نبوده و از این رو برای ارزیابی و سنجش جامع عملکرد شهرها مجموعه متوازنی تلقی نمی گردد. هر چند که نمی توان از مزایای فراوان این استاندارد اعم از ایجاد امکان مقایسه عملکرد هر شهر با سایر شهرها درسطح منطقه و جهان، یادگیری شهرها از یکدیگر از طریق مقایسه گستره وسیعی از شاخصها، تسهیم تجارب و نمونههای موفق میان شهرها و ایجاد بستر مناسب گزارش دهی عملکرد شهری چشم پوشی نمود.