بررسی روش های گیاه پالایی در خاک های آلوده به فلزات سنگین

آلودگی های شدید و پراکنده در خاک و آب توسط فلزات سنگین و شبه فلزات، نگرانی های زیست محیطی و اجتماعی گستردهای را بوجود آورده است. از میان روش هایی که برای پالایش و پاکسازی مکان های آلوده به کار می رود،گیاه پالایی به عنوان یکگزینه مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست مطرح شده است.گیاه پالایی به گروهی از فن آوری ها که از گیاهان برای کاهش،حذف، تجزیه و تثبیت سموم زیست محیطی بویژه سموم دارای منشاء آنتروپوژنیک (انسان پدیدی) با هدف احیای زمین و ایجادشرایط قابل استفاده در کاربردهای شخصی و عمومی آن اطلاق می گردد. این فرآیندها عمدتاً بر استفاده از گیاهان در تسریع تجزیهآلاینده های آلی و معمولاً به همراه میکروارگانیسم های ریشه یا حذف فلزات سنگین و خطرناک از خاک یا آب تمرکز دارند. گیاهپالایی مکان های آلوده نسبتاً ارزان بوده و در مقایسه با سایر فرآیندهای اصلاح که مستلزم حفاری/ برداشت خاک یا تثبیت/ تبدیلدر محل مواد شیمیایی می باشد، سبب بهبود چشم انداز منطقه مورد نظر می گردد. بسیاری از برنامه های گیاه پالایی چندسالهبوده اما از آنجایی که اغلب مکان های مورد نظر بیش از چند سال دچار آلودگی بودند از این رو برنامه های ده ساله در این خصوصچندان طولانی مدت به نظر نمی رسند. در این مطالعه هفت روش گیاه پالایی شامل استخراجی گیاهی، تجزیه گیاهی، تجزیهریشه، فیلتراسیون ریشه، تثبیت گیاهی، تبخیر گیاهی و احیای گیاه توصیف شدند. ترکیب فن آوری ها سبب بهبود فراوان راندمانگیاه درمانی در سایت های آلوده می گردد. هدف اصلی از این مقاله توصیف استخراج گیاهی در خصوص آرسنیک، کادمیوم، کروم،مس، جیوه، نیکل، سرب، سلنیوم و روی می باشد.