مطالعه موردی در زمینه تأثیر اتصالات بر ضریب رفتار سیستمهای دوگانه پیش ساخته

در دهه های اخیر با گسترش جمعیت در دنیا و نیاز به ساخت ابنیه در مدت کوتاه، استفاده از سازه های بتنی پیش ساخته اهمیت بسزایی یافته است. ولی در نتیجه پاره ای از مسائل که به طور حل نشده ای باقیمانده اند، صنعت پیش ساختگی به پتانسیل کامل خود نرسیده است. این مشکلات بیشتر ناشی از نوع اتصالات ساختمانهای پیش ساخته هستند. ضریب رفتار، ضریبی مهم در تحلیل های خطی است و نشاندهنده عملکرد غیر ارتجاعی سازه از جمله مقاومت و شکلپذیری در مرحله غیر خطی است. با وجود تحقیقات گسترده بر روی این ضریب در ساختمانهای درجا، هنوز تحقیقات کاملی درباره آن در ساختمانهای پیش ساخته صورت نگرفته است، بدین علت، تحقیق در این مورد با توجه به رفتار متفاوت اینگونه سازه ها ضروری میباشد. در این تحقیق سیستمهای دوگانه پیشساخته متوسط با تعداد طبقات 4، 6 و 8 و تعداد دهانه های 3 و 5 مورد بررسی قرار گرفته اند. تأثیر یک نوع از اتصال تیر به ستون پیشساخته و دو نوع اتصالات افقی و قائم در دیوارهای پیشساخته نیز در نظر گرفته شد. همچنین از تحلیل بار افزون غیر خطی در سه شکل یکنواخت، مثلثی و مودال استفاده شده است. نتایج نشان دادند که سیستمهای دوگانه پیش ساخته با اتصالاتی مناسب میتوانند ضریب رفتاری در حد و یا حتی بیش از سیستمهای یکپارچه داشته باشند.