بهینه سازی تخصیص قابلیت اطمینان برای سیستم تولید معدن روباز با استفاده از الگوریتم ژنتیک

دستیابی به اهداف برنامهریزی تولید بلندمدت یا کوتاه مدت در معادن روباز نیازمند عملکرد مطلوب اجزاء سیستم عملیاتیمعدن است و هر یک از این اجزاء باید در سطح قابل قبولی از قابلیت اطمینان قرار گیرند. به عبارت دیگر، خرابی و عملکردنامطلوب هر یک از اجزاء سبب مشکلاتی از قبیل توقف عملیات معدن، هزینه، کاهش ایمنی و بهداشت و همچنین اثراتمخرب محیطی بر معدن میگردد. بنابراین، با بهبود قابلیت اطمینان اجزاء سیستم تولیدی معدن می توان ریسک عملیات راکاهش داد. با این حال، یکی از مهمترین چالش ها در این خصوص هزینه بر بودن بهبود سطح قابلیت اطمینان سیستم می-باشد. در واقع، باید تناسب و توازن مناسبی میان افزایش قابلیت اطمینان زیرسیستمها و افزایش هزینه بهبود سطح قابلیتاطمینان برقرار گردد تا هم ریسک عملکرد نامطلوب عملیات کاهش یابد و هم هزینه ها به حداقل مقدار خود برسند. هدفاز این مقاله تجزیه و تحلیل و بهینه سازی افزایش سطح قابلیت اطمینان اجزاء سیستم تولیدی در معادن روباز با هدفکمینه سازی تابع هزینه است. بدین منظور، از الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی پارامترهای موجود در سیستم معدناستفاده شده است و حداکثر مقدار قابلیت اطمینان برای هر یک از اجزاء در این شرایط ارائه شده است.