ارزیابی توان تفریحی و زیست محیطی پارک جنگلی چیتگر و ارائه راهکارهایی جهت مدیریت پایدار آن

آهنگ توسعه و رشد جمعیت در بخش های مختلف کشور نیاز به بهره برداری از منابع پایه و ذخایر ژنتیکی را روز به روز افزایش داده است . از سوی دیگر به دلیل ساختار اقتصادی - اجتماعی خاص حاکم بر بخش های عمده ای از کشور ( عدم توسعه یافتگی و اتکا صرف جوامع به منابع طبیعی ) موجبات تخریب آن بیش از پیش فراهم شده است، لذا طرح مدیریت حفاظت از این منابع به عنوان سند فعالیت علمی مناطق حفاظت شده، موجودیت آنها را تا بلندمدت تضمین می کند . پارک های جنگلی به عنوان طبقه ای از مناطق حفاظت شده از این مسئله مستثنی نیستند . این مناطق به دلیل رویکرد انعطاف ناپذیر حفاظتی شان در صورتی می توانند موجودیت خود را حفظ کنند که نزد تصمیم گیران و مردم توجیه شوند . زون بندی این محدوده ها و تدوین برنامه های مربوط به آنها بر ای مدیریت و اعمال کارکردهای چندجانبه و مجاز مربوط به آنها - حفاظتی، تحقیقاتی و تفرجی - اولین گام برای شکوفایی توانایی های بالقوه این مناطق و در پی آن توجیه موجودیت آنها به شمار می آید . از این رو در مطالعه حاضر، توان محیط زیستی و تفریحی پارک جنگلی چیتگر ارزش گذاری شده است . این تحقیق مبتنی بر روش ارزش گذاری مشروط و روش تجزیه - تحلیل سیستمی می باشد . آمار و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش نامه و مصاحبه با بازدیدکنندگان جمع آوری شده است . در نهایت بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاداتی جهت مدیریت پایدار اینگونه مناطق ارائه شده است . متوسط WTP سالانه برای حفاظت پارک جنگلی چیتگر 12988 ریال برای هر خانواده برآورد شده است . همچنین متوسط WTPسالانه جهت استفاده تفریحی از این پارک برای هر بازدیدکننده 6245 . ریال بدست آمده است ارزش حفاظتی و تفریحی سالانه این پارک به ترتیب 2,11 و 1,19 میلیون ریال در هکتار برآورد شده است .