بررسی میزان کارآیی استفاده از منابع پروتئینی جیره و ازت دفعی به محیط پیرامونی در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی کلینوپتیلولیت و سدیم زئولیت A

به منظور تعیین اثرات اندازه ها و سطوح مختلف کلینوپتیلولیت و سدیم زئولیت A بر کارآیی استفاده از منابع پروتئینی جیره و ازت دفعی به محیط پیرامونی، آزمایشی با 13 تیمار و چهار تکرار به صورت طرح کاملاً تصادفی انجام شد. کلینوپتیلولیت و سدیم زئولیت A در سطوح 1/5 و 3 درصد و سه اندازه فیزیکی مختلف کوچکتر از 250 میکرومتر، 0/4 تا 0/8 میلی متر و 1 تا 2 میلی متر مورد استفاده قرار گرفتند. گروه شاهد کمترین پروتئین قابل هضم را در میان تیمارها داشت و تیمار حاوی 1/5 درصد کلینوپتیلولیت با اندازه ذرات 0/4 تا 0/8 میلی متر بیشترین مقدار پروتئین قابل هضم را نشان داد (0/05 > P ). گروه شاهد بیشترین مقدار نیتروژن بستر را داشت و استفاده از تیمارها توانست اثر مثبتی از نظر کاهش نیتروژن بستر داشته باشد، به طوریکه کمترین مقدار نیتروژن بستر در جوجه های تغذیه شده با کلینوپتیلولیت در سطح 1/5 درصد با اندازه فیزیکی 0/4 الی 0/8 میلی متر مشاهده شد، اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. گروه شاهد بیشترین مقدار رطوبت بستر را در میان تیمارهای مختلف داشت و استفاده از 3 درصد سدیم زئولیت A با اندازه فیزیکی کوچکتر از 250 میکرومتر سبب کاهش معنی دار رطوبت بستر شد (0/05 > P ). به طور کلی با توجه به نتایج میتوان نتیجه گیری نمود که استفاده از کلینوپتیلولیت و سدیم زئولیت A در تغذیه جوجه های گوشتی به دلیل افزایش راندمان استفاده از پروتئین جیره غذایی و کاهش مقدار رطوبت و ازت بستر میتواند اثرات مثبتی بر شاخص های زیست محیطی با توجه به دفع کمتر ازت داشته باشد.