تاثیر مقادیر کاربرد عنصر روی بر تغییرات مورفولوژیکی و میزان عنصر روی دانه در گلرنگ ( Charthamus tinctorius L. ) تحت تنش خشکی آخر فصل

گلرنگ یکی از دانه های روغنی سازگار به طیف وسیعی از شرایط خاکی ایران است که کمبود عناصر ریز مغذی سبب کاهش عملکرد کمی و کیفی آن میشود. روغن گلرنگ از قدیم با مقدار بالای چند اسید چرب غیراشباع شناخته شده است که لینولئیک اسید بیش از 70 درصد کل اسیدهای چرب را به خود اختصاص داده است. آزمایش حاضر به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه مراغه انجام شد. در این آزمایش اثرات محلول پاشی عنصر روی و تنش خشکی آخر فصل در رقم Lesaf گلرنگ مورد مطالعه قرار گرفت. تنش خشکی در کرت های اصلی شامل دو سطح (آبیاری نرمال و عدم آبیاری کامل بعد از گلدهی) اسپری برگی عنصر روی در کرت های فرعی در سه سطح (بدون مصرف عنصر روی، 2/5 کیلوگرم در هکتار و 4/5 کیلوگرم در هکتار) قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد سطوح آبیاری و محلول پاشی عنصر روی تاثیر معنیداری بر کلیه صفات اندازه گیری از قبیل عملکرد دانه، مقدار پروتئین دانه، مقدار خاکستر و فیبر، درصد روغن، ارتفاع گیاه، شاخسار فرعی، مقدار لینولئیک اسید و میزان عنصر روی در دانه داشت. به طوریکه بذور حاصل از گیاهانی که به طور کامل در دوران رشد خود آبیاری شدند و با مقدار 2/5 کیلوگرم در هکتار عنصر روی اسپری گشتند، بیشترین عملکرد دانه فیبر و درصد روغن را به خود اختصاص دادند که در مقایسه با بذور گیاهانی که آبیاری آنها پس از گلدهی قطع شد کمترین مقدار فیبر و را داشتند.