بررسی ترکیبات مختلف هورمونی در کالوس زایی و افزایش رشد بافت کالوس آلوئه ورا

گیاه آلوئه به دلیل برخورداری از جنبه های کاربردی فراوان، مورد توجه بسیاری از شرکت های فعال در حوزه های غذا، دارو، مواد آرایشی و بهداشتی و غیره میباشد. اولین گام در بهره مندی از پتانسیل های این گیاه ارزشمند، ایجاد امکان کشت گسترده آن است. از آنجا که تکثیر بذری این گیاه (به دلیل وجود نرعقیمی گسترده) از کارایی اندکی برخوردار است، تثبیت مزارع تجاری آلوئه مبتنی بر تکثیر جنسی تقریبا ناممکن می باشد. ازاین رو، توجه محققان به تولید پایه های تکثیر غیرجنسی این گیاه برای پاسخ به نیاز صنایع وابسته به آلوئه معطوف گردیده است. در این راستا روش های کشت بافت گیاهی برای ریزازدیادی گیاه آلوئه از جایگاه بسیار مهمی در تامین مواد اولیه برای صنایع تبدیلی آلوئه برخوردار شده اند. در این تحقیق سعی شد تا با بکار گیری ترکیبات مختلف هورمونی، میزان کالزایی و رشد بافت کالوس گیاه آلوئه مورد بررسی قرار گیرد. بافت کالوس یرروی ریزنمونه های جداشده از پایه برگ گیاه آلوئه ورا القا شد. استفاده از پلی ونیل پیرولیدون در محیط کشت موجب کاهش فعالیت فنولی در ریزنمونه ها گردید. محیط پایه موراشیگ اسکوگ حاوی 2 میلی گرم در لیتر 2,4-D و 0/75 میلی گرم در لیتر کاینتین بهترین نتیجه را در القائ کالوس داشت و محیط کشت حاوی 1 میلی گرم در لیتر 2,4-D و 0/5 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین بهترین نتیجه را در افزایش رشد بافت کالوس را نشان داد.