ارتقا منظر جداره خیابان از جنبه زیبایی شناسی (نمونه موردی: خیابان دیالمه مشهد)

زیبایی به عنوان یکی از اصلی ترین گرایش های فطری انسان، از قدیم الایام همه را به خویش جلب نموده. انسان ها طالب زیبایی بوده اند و برای خلق آن تلاش کرده اند. یکی از عرصه های تجلی زیبایی، زیبایی درمحیط انسان ساخت می باشد. فضاهای شهری با جداره ها محصور می شود و یکی از تجلیات زیبایی فضای شهری در جداره های محصور کننده آن است. خیابان های برخوردار از محیط بصری مطلوب، قادرند تا با وسعت بخشیدن به تجربه زیباشناختی شهروندان، موجبات ارتقای تصویر ذهنی جامعه از خویش را فراهم آورند. خیابان های امروز از منظر عینی ناظر فاقد زیبایی اند و از خطوط یکنواخت و رنگ هایی تیره و سرد تشکیل شده است. یک نواختی و عدم هماهنگی سیمای شهر را دربرگرفته. ظرافت، رنگ و بافت که نشان هنر است بسیار کم شده و شهری که دارای خیابان های زیبا و دارای عناصر بصری با ترکیبات زیبایی شناسی مطلوب باشد، کم است. به بیان دقیق تر نبود نظم و هماهنگی در کالبد بناهای فضای شهری، آشفتگی بصری و به همر یختگی، در منظر جداره های خیابان لزوم توجه به طراحی شهری از جنبه زیبایی شناسی را افزایش داده از آنجا که زیبایی شناسی در یک شهر توریستی همچون مشهد حائز اهمیت است، نبود منظر زیبا در خیابان ها بر ذهن استفاده کنندگاناز فضا تأثیر منفی دارد. مسئله اصلی این نوشتار ارتقا منظر جداره خیابان با تأکید بر جنبه زیبایی شناسی و هدف اصلی ارتقا سطح کیفی منظر جداره و شناسایی معیارهای زیبایی شناسانه جهت ارتقائ منظر جداره های شهری می باشد. در نوشتار حاضر با استفاده از روش اکتشافی- تبیینی پس از تبیین مفاهیم پایه و تشریح ضرورت های نظری آن نمونه موردی بررسی شده است و در نهایت پیشنهادات طراحی، معیارها و شاخص های زیبایی شناسی در ارتقا منظر جداره ارائه شده است.