نقش مشارکت کودکان در نهادینگی روند نوسازی بافت فرسوده شهری

امروزه شاهد گسترش روزافزون بافت های فرسوده در شهرها هستیم. این بافت ها که با مشکلاتی از قبیل بروز ناهنجاری های اجتماعی منتج از ضعف های فرهنگی و اقتصادی، ضعف محیط کالبدی و آثار مخرب آن بر رشد ذهنی، اجتماعی و عاطفی کودک، تهدید سلامت، امنیت و آینده ساکنین بالاخص کودکان، تهدید حقوق شهروندی و تهدیدات سوانح و بلایای طبیعی روبرو هستند، لزوم توجه به این بافت ها را دوچندان می کنند. در پی نا موفق بودن و یا توفیق ناچیز طرح های رایج پیشین، اتخاذ رویکرد مشارکتی در نوسازی این بافت ها ضروری به نظر می رسد. در این مقاله به کودکان به عنوان سرمایه های بافت فرسوده نگریسته شده است. اهداف این پژوهش تدوین راهکار برای مشارکت کودکان در راستای رسیدن به توسعه ی پایدار در روند نوسازی بافت فرسوده ی شهری و شناسایی تکنیک های مناسب برای حداکثر بهره گیری از مشارکت کودکان است تا بتوان راهکار های برگرفته از دیدگاه کودکان را همراه با اعمال نظر طراح برای دست یافتن به معیار های مطلوب طراحی فضای شهری به کار برد. پس از بررسی و تحلیل نظریات اندیشمندان ایران و جهان، در رابطه با کودک، معضلات بافت های فرسوده، نقش مشارکتی مردم در روند طراحی و نه صرفاً جهت تأمین منابع مالی و یا تصاحب املاک بلکه در روند طراحی و نقش پررنگ کودکان در این زمینه و تأثیر مشارکت با کودکان بر نهادینگی روند نوسازی که همانا هدف غایی اقدامات نوسازی است، به عنوان پاسخ پرسش های تحقیق استخراج و فرضیه های تحقیق به اثبات رسید.