جبر یا اختیار؛ در استفاده از معماری دیجیتال

در جوامع انسانی گذ شته ، بیشترین ضرر را معمارانی متحمل میش دند که کارفرما را نمیتوانستند نسبت به زیبایی یا موفقیت پروژه شان مجاب کنند و نیز کارفرمایانی که برای ساخت یک طرح ، با ابهام و تردید گام برمیداشتند . اماامروزه با استفاده از فضای دیجیتالی به خوبی می توان تمام جزئیات تصور شده یک طرح را پیشاپیش به تصویر کشید. کاری که در گذشته تقریبا غیرممکن بود. امروزه دیگر برای استفاده از خطکش تی ( T ) قلمهای راپید، میز نق شه ک شی، ماکت و ابزارهای ساده د ستی فر صت کوتاه ا ست و نیز ارایه ت صویری سه بعدی از یک طرح همانند بیمار ستان، فروشگاه، هتل، برج و یا حتی یک بطری آب م عدنی با استفاده از تکنیک های دستی شاید تنها از جنبه فلسفی آن توجیه پذیر باشد ، زیرا کندی این کار در بطن تکامل پذیر و سرعت طلب عصر حاضر نمی گنجد. در دنیای هنر، تصویرگرایی در نگاه اولیه یک خیال پردازی معمولی تصور می شود. اما با ابزارهای دیجیتالی بسیییاری از هنرمندان میتوانند با طی زمانی کمتر از ده تا بیسییت سییال خود را در میان دنیاهای آینده مشییاهده کنند . اینتحقیق در پی پاسخ دهی به این پرسش اساسی است که آیا معماری ، در حیطه شکل گیری خود تنها به تفکر معمار وابسته است یا ممکن است به ابزاری نیز وابسته باشد ؟ نتایج تحقیق با اتکاء به روش توصیفی- تحلیلی و تکنیک مطالعات کتابخانه ای حاکی از این مطلب بود که استفاده از ابزار وقتی جایز اسیت که پیشیرفت و تکامل انسیان را سیبب شیوند و با دید ضید ارزش نباید به آنها نگاه کرد زیرا ابزار پیشیرفته خواه ناخواه در زندگی امروزی، نیاز به شمار می آیند و نادیده گرفتن آنها تقریبا امری محال ا ست . بنابراین ا ستفاده تکنولوژی مدرن در حوزه معماری که تولد آن سبکی آزاد و نامحدود است می تواند سرعت تکامل در این حوزه را بهبود بخشد