بررسی آزمایشگاهی اثر ترکیب نفت بر شرایط امتزاجپذیری گاز دیاکسیدکربن در نفت

کمترین فشار امتزاجپذیری گاز دیاکسیدکربن در نفت، یکی از مهمترین پارامترهایی است که بازده فرآیند تزریق گازدیاکسیدکربن به مخازن نفت را تحت تاثیر قرار میدهد. در این مطالعه، اثر میزان هیدروکربن های پارافینی موجود در نفت، بر روی کمترین فشار امتزاجپذیری دیاکسیدکربن در دو نمونه نفت سبک و نیمه سنگین بررسی شده است. برای این منظور نرمالهپتان در درصدهای حجمی مختلف به دو نمونه نفت اضافه شده است تا نمونههای جدید بدست آیند. به منظور تعیین کمترین فشار امتزاجپذیری، از روش ناپدید شدن کشش بینسطحی، استفاده شده است. برای این منظور آزمایشهای اندازهگیری چگالی و اندازهگیری کشش بینسطحی بین دیاکسیدکربن و نفت به وسیله روش آنالیز شکل قطره در فشارهای مختلف انجام گرفته است. بر اساس نتایج چگالی برای دو نمونه نفت، با استفاده از رگراسیون چند متغیره، رابطه تجربی بین چگالی، درصد نرمالهپتان و فشار در دمای 05 درجه سانتیگراد ارائه شده است. نتایج بدست آمده برای کمترین فشار امتزاجپذیری نشان میدهد که کمترین فشار امتزاجپذیری گاز دی اکسید- کربن در نفت با افزایش درصد هپتان به صورت خطی کاهش می یابد که نشاندهنده نقش مهم پارافینها در کنترل امتزاجپذیری دیاکسیدکربن در نفت میباشد