بررسی تاثیر عناصر معماری (فرم،مصالح،بافت) بر ایجاد فضاهای ناهنجار اجتماعی

فضاهای شهری به تبع خصوصیات ساختاری و معماری بستری برای حضور یکایک افراد جامعه هستند.این فضاها اندام های زنده ای هستند که رشد آن ها اجتناب ناپزیر است. جدای از اثرات اجتماعی و فرهنگی ناشی از برنامه ریزی و طراحی محیط های امن شهری بر الگوهای رفتار شهروندی و بهبود کیفیت محیطی نواحی سکونتی، تبیین ویژگیها و اثرات مرتبط بر نقش کالبدی شهر بر کاهش جرایم شهری و یا کاستن از وقوع جرم، موضوع مستقل و با اهمیتی است که در قالب تئوری های نوین شهرسازی بدان اشاره می شود. آگاهی بر این موضوع که بسیاری از رفتار های اجتماعی متاثر از کیفیت عناصر معماری فضاست،امری ضروری است.با این توصیف شاهد شکل گیری فضاهای نا امنی هستیم که به صورت نا آگاهانه و گاهی اوقات آگاهانه در گوشه گوشه شهر ها نمود یافته اند.آنچه در این میان اهمیت می یابد ارزیابی صحیح این فضاها و تاثیرات روانشناسانه ی عناصر معماری بر آن ها و شناخت و اعمال تمهیداتی برای سازگاری بیشتر با سایر فضاهای محیطی و ایجاد بستری مناسب برای مقابله با بروز جرم با استفاده از عوامل محیطی و معماری است.به همین منظور آگاهی از مسایل ساختاری ارتباط انسان با فضا و بررسی تاثیر عناصر فرم،بافت و مصالح زیر بنای مقاله حاضر را تشکیل میدهد.ساختار حاضر معطوف به دو بخش است،بخش اول شامل سیر نظری نگرش به فضاهای اجتماعی نا امن در برنامه ریزی شهری و تحلیلی بر تاثیر عناصر نام برده بر ایجاد فضای نا امن و یا تشدید بروز آن وارزیابی تطبیقی میزان اثرات آن در فضا های شهری موجود است و بخش دوم به بررسی اصول یاد شده در یکی از محلات شهر قزوین پرداخته و محصول آن در قالب راهکار هایی با ماهیت برنامه ریزی صحیح برای حفظ امنیت و جلوگیری از بروز ناهنجاری های اجتماعی در سطح شهر ارایه می شود.