ارائه ساختاری برای مقابله موثرتر در مقابل جمینگ تعقیب کننده و ارزیابی تاثیرجمینگ بر گیرنده با استفاده از معیاری نو

در این مقاله روشی نو مبتنی بر استفاده از اطلاعات پاره ای از جمر برای مقابله موثرتر با جمینگ در سیستم های راداری معرفی شده است. تاکنون میزان تاثیر جمر بر رادارها عمدتاً با معیار نسبت کاهش برد آشکارسازی، ارزیابی می شده، اما در یک رادار تعقیب هدف، توانایی تعقیب و تداوم آن مهمتر از صرف کاهش در برد تشخیص رادار است. لذا به منظور ارزیابی عملکرد رادارهای تعقیب ابتدا معیاری جدید به نام زمان نسبی تخریب عملکرد رادار معرفی می گردد که در آن، توان سیگنال های جمر و اکوی هدف نیز در نظر گرفته می شود و با استفاده از آن می توان عملکرد انواع گیرنده های راداری اعم از گیرنده های ساده و یا گیرنده های معمولی دارای قابلیت مقابله با جمینگ را مقایسه نمود. بر اساس این معیار، رابطه بین زمان نسبی تخریب و میزان همپوشانی طیف جمر با باند گیرنده رابطه ای غیر خطی است. در روش پیشنهادی پرش فرکانس با استفاده از اطلاعات پاره ای از جمر، فرکانس پرش بعدی به گونه ای انتخاب می گردد که مدت زمان تقابل طیف جمر و باند گیرنده در یک دوره زمانی مشخص جمر به حداقل مقدار برسد. به علاوه در روش پیشنهادی و با در نظر گرفتن معیار زمان نسبی تخریب عملکرد گیرنده نسبت به روش های قبلی به صورت واضحی بهبود پیدا می کند