بررسی قابلیت اطمینان محدوده نهایی در شرایط عدم قطعیت عیار

محدوده نهایی به محدوده ای اطلاق می شود که اگر با رعایت محدودیت های فنی، همین امروز استخراج شود، بیشترین سود را خواهد داشتو لذا از اساسی ترین مراحل طراحی و برنامه ریزی بلندمدت معادن است. به عبارتی، محدوده نهایی معادن روباز معرف میزان ذخیره قابلاستخراج به روش روباز بدون در نظر گرفتن نرخ تنزیل است. عیار ماده معدنی و عدم قطعیت های ناشی از آن تاثیر قابل توجهی در طراحیمحدوده نهایی معادن روباز دارد. در این مقاله، عدم قطعیت عیار با استفاده از روش شبیه سازی شرطی مدلسازی شده است. سپس دو مدلخطی برای تعیین محدوده نهایی در شرایط قطعی و عدم قطعیت عیار ارائه شده است که با استفاده از نتایج آنها، احتمال حضور هر بلوک درمحدوده نهایی محاسبه می شود. بر اساس احتمالهای محاسبه شده، قابلیت اطمینان پیت های مختلف تعیین میشود. این مدلها در معدنسنگ آهن جلال آباد اجرا شده اند. نتایج نشان می دهد که بر اساس مدل های ارائه شده، در شرایط عدم قطعیت عیار و با هدف بیشینه کردن ارزش مورد انتظار، 54902 بلوک در داخل محدوده نهایی این معدن قرار دارند که شامل 143 میلیون تن سنگ آهن با عیار متوسط 40/6% است.