بررسی اولیه متغیرهای تاثیرگذار بر میزان جرم و جنایت در شهرها

وقوع جرم و جنایت درجامعه دلایل متعددی را شامل می شود،که از آن جمله می توان به نسبت شهرنشینی ، شاخص صنعتی شدن و عوامل اقتصادی نظیر بیکاری، درآمد سرانه، توزیع نامناسب درآمد، تورم اقتصادی اشاره کرد و هر کدام به نحوی پایداری اجتماعیشهرها را با چالش می کشاند. لذا، پایداری اجتماعی در شهرهای ایران فارغ از مولفه های اقتصادی نبوده و به شدت از آن تاثیر میپذیرد. مهمترین هدف تحقیق حاضر آن است، میزان ارتکاب جرایم در کشور ایران به چه میزان از متغیرهای شاخص صنعتی شدن، نسبت شهرنشینی و مولفه های اقتصادی تأثیر پذیرفته است و اینکه آیا میزان ارتکاب جرایم در کشور از الگوی وابستگی فضایی پیروی می کند یا خیر. از این رو، با استفاده از روش اقتصادسنجی فضایی به طور خاص به بررسی اثر تغییرات نسبت شهرنشینی و شاخص صنعتی شدن بر نرخ جرایم در دو حالت قتل و سرقت در کشور ایران در دوره زمانی سال های 1389-1380 پرداخته شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، تغییرات نسبت شهرنشینی دارای تاثیر مثبت قابل توجهی بر قتل می باشد. این درحالی است که رابطه معناداری بین این متغیر و نرخ سرقت در کشور مورد تایید قرار نگرفت. همچنین نتایج نشان می دهند که بین شاخص صنعتی شدن و هر دو متغیر سرقت و قتل در کشور رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. در کنار دو متغیر ذکر شده تاثیر متغیرهای بیکاری، تورم، نابرابری درآمد و درآمد سرانه بر نرخ قتل و سرقت در کشور مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده رابطه پایداری اجتماعی را با مولفه های اقتصادی و میزان تاثیر پذیری از این مولفه ها را نشان می دهد.