اهمیت الگوسازی نوین در معماری مسکونی با بهرهگیری از عناصر معماری سنتی

بدون شک خانه تأثیرات گستردهای بر شخصیت، زندگی، تفکر و سلامت انسان میگذارد و نخستین حضور انسان در فضای معماری، در محیط سکونت خود میباشد. این مکان هنوز هم بزرگترین و گستردهترین بستر تحقق زندگی است. لیکن در گذر انسان اززندگی سنتی به صنعتی و به دلیل عدم توجه به بستر شکلگیری طبیعتی که در آن ساختوساز انجام گرفته مسکنهای امروزی چون گذشته سبب آسایش خاطر نمیشوند بلکه خود محرکی برای سلب آسایش تلقی میگردد. لذا میبایست طراحی و الگوسازی مناسب برای مسکنهای امروزی بیشتر مورد توجه هنر معماری قرار گیرد. از آنجا که در معماری اصیل ایرانی اسلامی حفظ محیطزیست از جایگاه والایی برخوردار است و در معماری خانههای قدیمی، متناسب با شرایط روز سعی شده فرهنگ ایرانی و اسلامی با هم تلفیق شود؛ منبعی الهام بخش برای الگوسازی و طراحی مسکن به شمار میآید. با در نظر گرفتن عناصری مثل حریم که هم در فرهنگ ایرانی و هم از تعالیم اسلامی نشأت میگیرد و بکارگیری اصول معماری پایدار که در عین بهرهگیری از امکانات خوبکمترین صدمه را به طبیعت وارد میکند و در معماری مسکن رعایت میشدند، پایگاه خوبی برای الهامگیری است. شایسته است با بهرهگیری از معماری سنتی و سازگار ساختن آن با شرایط امروزی اصالت ایرانی و آرامش به خانهها بازگردانده شود. این مقاله درراستای الگوسازی نوین معماری مسکونی با نگاهی به معماری خانههای سنتی، مبنی بر معیارها و ارزشهای آن، به بررسی بهره- گیری از عناصر معماری سنتی جهت ارتقای سطح مطلوبیت مسکنهای امروزی میپردازد