ارتباط بین جهت گیری مذهبی درونی وسلامت روان با رضایت از زندگی در دانش آموزان دخترمقطع متوسطه ناحیه دو زنجان

ارتباط بین جهت گیری مذهبی درونی و سلامت روان با رضایت اززندگی دردانش اموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه دوزنجان سال 93 پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه بین جهت گیری مذهبی درونی سلامت روان و رضایت اززندگی دربین دانش اموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه دو شهرزنجان صورت گرفته است بدین منظور تعداد 314 دانش اموز ازکلاسهای اول دوم و سوم متوسطه به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند داده ها با استفاده ازپرسشنامه های جهت گیری مذهنبی الپورت 1950 و سلامت عمومی هیلر و گلدبرگ 1979 و رضایت اززندگی هیوبنر 2001 جمع اوری و باکمک نرم افزار Spss و امارهای توصیفی و همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره موردتجزیه و تحلیل قرارگرفت یافته ها نشان میدهد که بین گرایش مذهبی درونی با همه مولفه های رضایت اززندگی رابطه مثبت معناداری دارد بیشترین میزان مربوط به رابطه جهت گیری مذهبی درونی و مدرسه است گرایش مذهبی درونی با رضایت ازمدرسه و رضایت ازمحیط زندگی رابطه منفی معنادار و با رضایت کلی اززندگی رابطه مثبت معنادار دارد علائم اضطرابی و اختلال خواب همبستگی منفی معناداری با همه مولفه های رضایت اززندگی دارند کارکرد اجتماعی فقط با رضایت ازخانواده همبستگی مثبت معنی داری دارد علائم افسردگی نیز با همه مولفه های رضایت اززندگی رابطه منفی معناداری دارد گرایش مذهبی بیرونی با علائم اضطرابی و اختلال خواب کارکرد اجتماعی و سلامت عمومی رابطه منفی معناداری وجود دارد ولی گرایش مذهبی درونی باهیج یک ازمولفه های سلامت روان رباطه معناداری ندارد رضایت ازخانواده توسط متغیرهای علائم جسمانی و علائم پیش بینی میشود