ارزیابی روش بارافزون ترکیب مودال در تخمین نیازهای غیرارتجاعی قاب خمشی فولادی ویژه در برابر زلزله نزدیک گسل با اثرات جهت پذیری پیشرونده

روشهای بار افزون با الگوی بار وابسته به مدهای الاستیک سازه برمبنای زلزله های دور از گسل توسعه داده شده اند.بنابراین بررسی توانمندی این روشها در برابر زلزله های نزدیک گسل ضروری است. در این مقاله نتایج حاصل ازالگوهای توزیع بار بروش نوین ترکیب مودال، MMC، با پاسخ های غیرخطی سازه در اثر هفت رکورد نزدیک گسل مقایسه شده است. قابها دو بعدی با تعداد طبقات 4، 7، 15 و 20 می باشند. کلیه قابها در هر دو روش استاتیکی و دینامیکی غیر خطی برای نیاز شکلپذیری بین طبقه ای 2، 3، 4 و 5 تنظیم شده اند. در تحلیل تاریخچه زمانی از طریق تغییر در ضریب مقیاس زلزله و در تحلیل استاتیکی غیر خطی بکمک تغییر در تغییر مکان هدف این تراز شکل پذیری تامین شده است. نتایج اولیه نشان می دهد که توزیع دریفت و تغییر شکل طبقه بشدت متاثر از نوع الگوی در روش بارگذاری است. همچنین برای سازه های کوتاه کلیه روش MMC توانسته است تخمین قابل قبولی از نیازهای تغییر مکانی ارایه می کنند. بعلاوه برای ساختمان های بلند، روش MMC می تواند در طبقات فوقانی تخمین مناسبتری از نیاز دریفت و تغییر شکل نسبت به سایر الگوهای بار برآورد نماید. البته دقت این روش به تراز شکل پذیری وابسته است. با افزایش تراز شکل پذیری از دقت روش ترکیب مودال کم می شود. در نهایت منحنی های ظرفیت بدست آمده برای دو الگوی پیشنهادی در روش MMC متفاوت بوده و این اختلاف با افزایش تراز شکل پذیری بین طبقه ای افزایش می یابد.