بررسی اثر محلول پاشی اسیدهیومیک و کاربرد جیبرلین بر برخی صفات کمی انگور رقم بی دانه سفید (Vitis venefeare)

. به منظور تعیین تاثیر غلظت های مختلف اسید هیومیک و زمان های مختلف کاربرد اسید جیبرلیک برصفات کمی انگور رقم بی دانه سفید، آزمایش فاکتوریل درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا گردید. این طرح در باغ الگویی مدیریت جهاد کشاورزی تاکستان در سال 1392 اجرا شد. فاکتور اول شامل محلول پاشی غلظت های اسید هیومیک با چهار سطح(شاهد، یک درهزار، دو رد هزار، سه در هزار)در دو مرحله تمام گل و تغییر رنگ حبه و فاکتور دوم زمان های مختلف محلول پاشی اسید جیبرلیک 30 ppm(10-5 درصد گلدهی،60-50 درصد گلدهی، تمام گل، محلول پاشی در هر دو زمان 10-5 درصد گلدهی و تمام گل) بود. صفات مورد ارزیابی شامل، طول خوشه، وزن خوشه، طول حبه، عرض حبه، وزن حبه و عملکرد بوته بود. تجزیه واریانس و مقایسه میانگین داده با استفاده از نرم افزار SPSS21 انجام گرفت. جهت تعیین بهترین سطح تیماری غلظت اسید هیومیک و زمان محلول پاشی اسید جیبرلیک از روش ناپارامتری رتبه ای استفاده گردید. اثر محلول پاشی اسید هیومیک بر عملکرد، طول حبه، ابعاد خوشه، و وزن خوشه معنی دار بوده و در سایر صفات معنی دار نبود. محلول پاشی اسید جیبرلیک در 50 تا 60% شکوفایی گل ها بیشترین طول حبه(23 میلی متر) عرض حبه(15/99 میلی متر) و وزن حبه(2/615گرم) را ایجاد نمود. بیشترین طول خوشه (33/32 سانتی متر) از تیمار سطح اول اسید جیبرلیک و بیشترین وزن خوشه از سطح چهارم زمان مصرف اسید جیبرلیک به میزان 934/19 گرم به دست آمد. بیشترین میزان عملکرد (100/6 کیلوگرم بر بوته) طول حبه، (21/74 میلی متر)، وزن حبه(24/2 گرم)طول خوشه(33/17 سانتی متر) و وزن خوشه (933 گرم) درمصرف اسید هیومیک 2 در هزار بدست آمد. نتایج آزمایش نشان داد مصرف اسید هیومیک با غلظت 2 در هزار و مصرف اسید جیبرلیک در زمان 60-50 درصد گلدهی نسبت به سایرسطوح تیماری بهترین نتیجه را درصفات کمی میوه انگور .رقم بی دانه سفید در پی داشت.