مقایسه عملکرد و عیار چغندرقند در دو روش کشت نشائی ریشه و گلدان کاغذی پس از برداشت گندم وجو

هم زمانی نیاز به آبیاری در اوایل دوره رشد چغندرقند در بهار با اواخر دوره رشد برخی از غلات همانند گندم وجود در بسیاری ازمناطق مستعد چغندرکاری اجتناب ناپذیر است و زارعین پس از کاشت و سبز شدن چغندرقند بهاره به ناچار اقدام به قطع آبیاری چغندرقند و هدایت آب آبیاری به مزارع غلات می نمایندو یا این که چغندرقند را پس از قطع آبیاری غلات(دان آب) می کارند. در این بررسی براساس تقویم زراعی منطقه ابتدا طوری اقدام به تهیه خزانه چغندرقند گردید که در زمان برداشت جو و گندم نشاء های تولیدی مناسب انتقال به زمین اصلی فراهم شد. با توجه به شرایط آب وهوائی و درجه حرارت محیط در زمان تهیه خزانه و جلوگیری از هزینه زیاد نیازی به تهیه خزانه پوشش دار نبود و خزانه در محیط باز تهیه گردید. برای تهیه نشاء، به دو روش اقدام شد در روش اول بذر چغندرقند با تراکم بالا و بدون استفاده از گلدان در یک قطعه زمین کوچک تر و در روش دوم با استفاده از گلدان های کاغذی و در مجاورت مزرعه هدف کشت گردید. نشاءها بر اساس نقشه و در زمان های پیش بینی شده به زمین اصلی منتقل گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس اطلاعات به دست آمده ازمزرعه نشان داد که روش کشت بر عیار قند و عملکرد ریشه چغندرقند تاثیر معنی دار داشت. بررسی مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین عملکرد و عیار قند به ترتیب متعلق به تیمارهای نشاء ریشه لخت بعد از برداشت جو و نشاء گلدان بعد از برداشت گندم بوده و کمترین میزان عملکرد و عیارقند نیز مربوط به تیمارهای کشت بذر هم زمان با انتقال نشاء و بعد از برداشت جو(شاهد) و نشاء ریشه لخت بعداز برداشت گندم می باشد.