بررسی و مقایسه ویژگی های اکولوژیکی و ژئومورفولوژیکی خورهای واثع در دلتای رودخانه میناب

محیط طبیعی بستر فعالیت های مختلفی می باشد که از برهمکنش های موجود در بین فعالیت ها، طبیعت شکل گرفته و یا دستخوش تغییرات می شود. ازمیان این فعالیت ها، دو مورد داری نمود بیشتری در طبیعت بوده و از ارکان اساسی آن به شمار می آیند که یکی از آنها ویژگی های اکولوژیکی و دیگری ژئومورفولوژیکی می باشد. ویژگی های اکولوژیکی، حیات در طبیعت را برعهده داشته و ویژگی های ژئومورفولوژیکی، بستر فعالیت های حیاتی را تامین کرده و فرآیندهای فیزیکی آن را در کنترل دارد. کشور ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی خاصی که دارد، محل برهمکنش فعالیت های طبیعی بسیار متنوعی می باشد به طوری که از لحاظ ویژگی های طبیعی از جمله؛ اقلیم، زمین شناسی، هیدرولوژی، ژئومورفولوژی و ... دارای تنوع بسیار زیادی است. مناطق ساحلی واقع در حاشیه تنگه هرمز، از جمله مناطقی از کشور است که دارای تنوع بسیار زیاد طبیعی می باشد. وجود سواحل طولانی در این منطقه بر غنای فعالیت های طبیعی آن افزوده است و موجب تشکیل اشکال مختلف ساحلی در منطقه شده است. یکی از اشکالی که تحت تاثیر فرآیندهای دینامیکی دریا و رودخانه های ساحلی در منطقه ایجاد گردیده خورها می باشند. خورها منطقه حائل بین محیط های رودخانه ای (آبهای شیرین) و اقیانوسی (ابهای شور) هستند که ممکن است تحت تاثیر نوسانات جزر و مدی قرار بگیرند. این پژوهش سعی دارد که به بررسی ویژگی های اکولوژیکی و ژئومورفولوژیکی خورهای واقع در منطقه دلتای رودخانه میناب پرداخته و سپس آنها را با یکدیگر مقایسه کند. تحقیق از نوع توصیفی-تحلیل مبتنی بر روش های میدانی و مقایسه ای می باشد. نتایج نشان می دهدکه بیشترین خورهای موجود در منطقه بقایای قدیمی دهانه رودخانه میناب و یا شاخه های آن می باشد. که در گذر زمان متروک شده و با پیشروی آب دریا، خورهای مختلفی تشکیل شده است. این خورها از لحاظ فرآیندهای ژئومورفولوژیکی به طور متفاوتی تحت تاثیر دینامیک دریا و خشکی قرار دارند که این فرآیندها موجب تغییراتی دردهانه و امتداد آنها در طول زمان شده است. همچنین وجود خورها باعث ایجاد انزوای اکولوژیکی خاصی در منطقه شده و در داخل تعدادی از آنها وجود گونه های گیاهی مانگرو موجب تشکیل تنوع زیستی بسیار بالئی گردیده است . از جمله خورهای مورد مطالعه می توان به خورهای کرگان و تیاب اشاره کرد.