بررسی ابعاد پیشگیری از بزه دیدگی اطفال

بزهکاری اطفال ازجمله مسائلی است که سابقه ای طولانی داردودرادوار مختلف تاریخ به طرق متفاوت کودکان را هدف قرارداده است ومتاسفانه امروزه نیزبه عنوان پدیده ای روبه رشددرجوامع به ظاهر متمدن ازآن یاد میشود اسیب پذیری به دلیل ضعف جسمی پایین بودن سن متزلزله بودن موقعیت اجتماعی ازجمله مواردی است که همواره این گروه رادرمعرض خطربزه دیدگی قرارمیدهد بنابراین اطفال ونوجوانان به واسطه دارا بودن برخی خصوصیات که آنان را به بزهدیده بالقوه تبدیل می سازد نیازمند حمایت و پیش بینی راهکارهای جهت کاهش و یا حذف عوامل جرم زا مینماید ازجمله این راه حلها درخصوص کاهش موارد بزه دیدگی کودکان پیشگیری است درتقسیم بندیهای علمی میتوان به دونوع پیشگیری کیفری و غیرکیفری اشاره نمود دراین تحقیق به دلیل ارزیابی بهتر وکارامدتر پیشگیری غیرکیفری به لحاظ حقوقی و اجتماعی نسبت به پیشگیری کیفری به مطالعه ا قسام آن ازقبیل پیشگیری اجتماعی و وضعی و.... ارایه راهکارهای آن پرداخته ایم این نوع از پیشگیری به دلیل مطالعه عمیق عوامل ریشه ای موثر دروقوع جرایم علیه اطفال و همچنین مختلف ساختن وضعیت ماقبل جرم و درمواردی همکاری عموم مردم درپیشگیری ازوقوع رفتارهای خشونت امیزعلیه اطفال دارای تاثیرات مثبت و عمیقتری نسبت به ضمانت اجرای صرف درپیشگیری غیرکیفری می باشد اما آنچه نباید ازنظردورداشت تاثیرقطعی ترجمع بین انواع مختلف پیشگیری درکاهش موارد بزه دیدگی اطفال است