بررسی تاثیر نوسانات سطح آب دریای مازندران بر سواحل شمالی ایران جهت کمک به تعیین جریم مناسب

نوسانات سریع سطح آب دریای مازندران در دوره های اخیر سبب گردیده مدیریت سواحل شمالی با مسائل و مشکلات عدیده ای مواجه گردد، لذا بررسی تاثیر نوسانات سطح آب دریای مازندران بر مناظق ساحلی سازنده(پیش رونده) و غرق شونده(پس رونده) برای مدیریت مناطق ساحلی ضروری به نظر می رسد. بررسی تغییرات سطح آب دریا از دیدگاه توسعه پایدار برای مثال، در نظر گرغتن مناطق در معرض مخاطرات زمین شناسی و یا توسعه سازه های ساحلی بسیار مهم و در برنامه ریزی های دراز مدت ضروری می باشد. در این تحقیق مدل ارتفاعی رقومی (DEM) که بر اساس داده های ماهواره ای RAFAR SRTM90*90 و نقشه های توپوگرافی 1:25000 تهیه شده است از داده های آماری موجود از وضعیت نوسان سطح اب دریا مربوط به سال های 1880 تا 2000 و پیش بینی های آینده وضعیت تراز آب دریا که توسط سایر محققین انجام گرفته نیز استفاده شده است. همچنین برای دو منطقه بابلسر تا نور و چالوس-نوشهر بررسی های بسیار دقیق تر انجام شده که در این رابطه از نقشه های توپوگرافی 1:2000 استفاده شده است. ابتدا داده های ماهواره ای در محیط های نرم افزاری ژئومتیکا و Arc/GIS پردازش گردیده و سپس تصاویر رنگی از سواحل شمالی ایران تهیه شد. سطح فعلی آب دریای مازندران بر اساس داده های موجود، تراز 26/3- متر در نظر گرفته شد. بالاترین و پایین ترین تراز آب در 120 سال اخیر مربوط به تراز 25- متر در سال 1880 و 29- متر در سال 1977 می باشد. همچنین سطوح 25-، 24- و 29- متر بر اساس پیش بینی های انجام شده توسط سایر محققین تا سال 2020 بر روی تصاویر تهیه شده از مناطق ساحلی مشخص گردید و مناطق تاثیر پذیر متمایز شد. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که نوسانات سطح آب دریا، سواحل شرقی- جنوب شرقی بویژه مناطق اطراف بندترکمن را بسیار متاثر می سازد و بر وری سواحل جنوب غربی به ویژه مناطق اطراف بندرانزلی و چمخاله نیز تاثیر زیاید خواهد داشت. اما مناطق دیگر از قبیل نوشهر، چالوس و رامسر کمترین تاثیر را خواهند داشت و لذا این مناطق برای برنامه ریزی های بلند مدت توسعه ای در سواحل شمالی ایران مناسب تر می باشند.