بررسی تغییر نوع حلال شیرینسازی در کارخانه گاز وگاز مایع ١٢٠٠ به آمینهای توسعه یافته

فرآیندهای آمینی یکی از رایج ترین فرآیندهای شیرین سازی است که با استفاده از جذب شیمیایی توسط آلکانول آمین ها ترکیبات اسیدی را از گاز جدا میسازد. دی اتانول آمین و متیل دی اتانول آمین پرکاربردترین آمینها می باشند. متیل دی اتانول آمین در مقایسه با دی اتانول آمین به دلیل جذب مناسبتر، گرمای واکنش پایین تر و همچنین کاهش میزان آمین در گردش از مقبولیت بیشتری نسبت به مابقی آمین ها برخوردار است. مهمترین تفاوت متیل دی اتانول آمین با سایر آمینها در این است که این آمین در مقابل هیدروژن سولفید انتخاب پذیر است. در سالهای اخیر پژوهش های مختلفی در جهت ارتقا و بهبود جذب کربن دی اکسید توسط حلال متیل دی اتانول آمین صورت پذیرفته است. از جمله این پژوهش ها می توان به ترکیب متیل دی اتانول آمین با یکی از آمینهای نوع اول یا دوم اشاره نمود. در این راستا امکان تغییر نوع حلال مورد استفاده در واحد شیرین سازی مجتمع گاز و گازمایع 1200- به عنوان مورد پژوهشی- با استفاده از نرم افزارهای شبیه سازیAspen Hysys 8.4 و Promax 2.0 مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. در این پژوهش جایگزینی سه حلال مختلف، متیل دی اتانول آمین، مخلوط متیل دی اتانول آمین/ دی متانول آمین، آمین فعال شده (a-MDEA) مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. از این میان، مخلوط متیل دی اتانول آمین/ دی اتانول آمین با غلظت 30 درصد وزنی متیل دی اتانول آمین و 20 درصد وزنی دی اتانول آمین به عنوان حلال پیشنهادی انتخاب گردید.