ظرفیت سازی برای تضمین کیفیت آموزش مهندسی درایران : ضرورت ملی و فرصت سازی برای عرضه آموزش مهندسی فراملی

تحولات اجتماعی - اقتصادی و فناوری های نودردودهه اخیر براموزش عالی بطور اعم و اموزش مهندسی بطور اخص تاثیربسزایی داشته اند که ازجمله میتوان به جهانی شدن و گسترش بازار عرضه و تقاضا برای دانش اموختگان رشته های مهندسی و نیز اموزش مهندسی فراملی اشاره کرد باتوجه به این امر کیفیت اموزش مهندسی دغدغه اساسی دانشکده های مهندسی و دانشگاه های صنعتی شده است براین اساس توجه به معیارهای کیفیت اموزش مهندسی ارزیابی و اعتبارسنجی آن درسطح کشورها منطقه ها و نیز درسطح بین المللی ازاهمیت ویژه ای برخوردار شده است درخصوص تعیین معیارهای کیفیت اموزش مهندسی کوششهای چندی درسطح بین المللی صورت گرفته است که ازجمله میتوان به پیمان واشنگتن Washington Accord اشاره کرد دراین زمینه کشورهای امریکای شمالی پیشقدم بوده اند ایالات متحده امریکا بیش ازیک قرن است که به امرارزیابی دانشگاه ها و اموزش عالی تخصصی و حرفه ای ازجمله اموزش مهندسی براث مثال A.B.T پرداخته اما دردو دهه اخیر پیمان واشنگتن این نوع کوششها را گسترده تر کرده است پیمان واشنگتن که درباره الزامات کیفیت اموزش مهندسی است ابتدا درسال 1989 موردتوافق شش کشورصنعتی قرارگرفت درسالهای بعدشش کشور دیگر به کشورهای اولیه اضافه شدند اخیرا نیز پنج کشوردیگر ازجمله المان هند مالزی روسیه وسریلانکا درخواست کرده اند که به عضویت این پیمان درآیند ازطرف دیگر پژوهش درباره چگونگی ارزیابی و اعتبارسنجی اموزش مهندسی و به کاربستن نتایج آن بصورت اقدامات تخصصی برای ارتقای کیفیت اموزش عالی به ویژه اموزش مهندسی درسطح بین الملی درسالهای اخیر گسترش یافته است که ازجمله میتوان به پژوشهای مربوط به کاربرد الگوهای مدیریت کیفیت TQM و ایزو ISO 9000 اشاره کرد