بررسی تاثیرات فاکتورهای موثر در هم گرایی محاسبات بهینه سای شکل قطعات مکانیکی با استفاده از روش رشد سازگار بیولوژیکی و المان محدود تکراری

بهینه سازی شکل در اجزا مکانیکی یکی از مسائلی است که در سال های اخیر مورد توجه بوده است. روش های مختلفی برای این منظور ارائه شده است. یکی از روش های مورد استفاده روش رشد سازگار بیولوژیکی می باشد. این روش به علت هزینه کمتر و دقت بالا بیشتر از سایر روش ها مورد استفاده قرار می گیرد. در تحقیق کنونی اثرات فاکتور مقیاس، تعداد نقاط کنترلی و همچنین نحوه تعریف مختصات نقاط کنترلی در سرعت هم گرایی مورد بررسی قرار داده شده است. بدین منظور با استفاده از زبان طراحی پارامتری انسیس کدی نوشته شده است که پارامترهای مورد بررسی را به عنوان ورودی دریافت کرده و شکل بهینه را برای قطعات مورد بررسی در تحقیق ارائه می دهد. در بررسی نتایج مشخص گردید که برای بهینه سای موفق و کم هزینه فاکتور مقیاس باید در محدوده ای خاص قرار گیرد. وجود مقدار بهینه برای فاکتور مقیاس در هر تکرار برای افزایش سرعت عملیات محتمل می باشد. محقق بر اساس یافته های موجود در تحقیق کنونی بر این باور است که استفاده از هر نوع دستگاه مختصات در تعریف مختصات نقاط کنترلی و نیز انتخاب هر جهتی برای بردار محرکه الگوریتم منجر به یافتن شکل بهینه خواهد گردید. اما موضوع حائز اهمیت اینجاست که استفاده از دستگاه های مختلف تاثیر بسزایی در سرعت عملیات بهینه سازی و حجم محاسبات دارد. در نتیجه ای دیگر افزایش تعداد نقاط کنترلی باث بوجود آمدن غیر یکنواختی هایی در مرز مورد بررسی می شود. در تحقیق کنونی به علت بوجود آمدن فرم اره ای در مرز مورد بررسی این پدیده اره ای نامیده شده است. در صورت مواجهه با این پدیده رسیدن به دقت قابل قبول غیر ممکن به نظر می رسد و عملا محاسبات در لوپ قرار می گیرد.