بررسی نقش راهبردی ارزشهای پایدار معماری سنتی ایران در کیفیت بخشی معماری معاصر

در جامعه سنتی به دلیل تداوم تدریجی و هماهنگ در شکلگیری و حیات جامعه، فرصت انطباق مقاهیم هویتی بر کالبد شهر وجود داشته است. این در حالی است که در جامعه مدرن به دلیل ازدیاد در تنوع و تعدد نیازها و در کنار آن با پیشرفت های حاصله در زمینه تکنولوژی و اصول شهرسازی، به تدریج صور باطنی شهر به فراموشی سپرده شد. همچنین درباره تأثیر معماری سنتی در ایجاد یا تقویت ویژگی های هویتی یک منطقه و نیز لزوم تأثیرپذیری معمری معاصر از معماری سنتی در جهت تقویت هویت یک جامعه نظریات متفاوتی بیان شده است. هویتی که می تواند براساس تفاوت معماری یک منطقه با مناطق دیگر، یا تکیه بر معماری تاریخی و سنتی یک منطقه و حتی در مواقعی میتواند بر مبنای یک تکبنای معماری همچون مسجد، کلیسا، قصر، موزه و ... شکل بگیرد. فراهم شدن زمینه های مستعد باعث جهش به النسبه سریع در روند شهر سازی شد که از نتایج آن، ایجاد خلاء در زمینه هویت شهری می باشد که حفظ تداوم تاریخی در طراحی فضاها باعث افزایش ارزش فضایی می شود بدین منظور در جهت نیل به هدف وحدت در هویت در جامعه رو به رشد در مسیر آینده به شناخت سیر تکوین جامعه سنتی به جامعه مدرن پرداخته شده و پس از اشاره به پیامدهای حاصله، اقدام به ارائه راهکار می نماید. نتیجه حاصله این که: جامعه ای که با شناخت همه جانبه بر مسائل شهری و با درنظر گرفتن گذشته و نیز آینده شهر در حرکت است، می تواند انعکاسی از هویت شهر را بر کالبد شهر نمایان سازد.