بیولوژی آرتمیا و اهمیت آن در تغذیه آبزیان

آرتمیا سخت پوست کوچکی است که در آب های لب شور تا آب های خیلی شور زندگی می کند. حضور این آبزی با ارزش در پنج قاره جهان به اثبات رسیده است و از نظر رده بندی جزء زیرشاخه سخت پوستان و از رده آبشش پایان می باشد. حداکثر اندازه ی آن 20 میلی متر بوده و بدن از سه قسمت سر، سینه و شکم تشکیل شده است. آرتمیای بالغ دارای یک جفت چشم و 11 جفت پای شنا می باشد که آبشش ها بر روی این پاها قرار دارند. نرها کوچکتر از ماده ها بوده و دارای یک جفت انبرک می باشند که آنها را از ماده ها متمایز می سازد و ماده ها دارای یک جفت تخمدان هستند. طول عمر گوشواره آبی کوتاه و حدود 60-50 روز می باشد. در این مدت هر ماده، 11 تا 12 بار تخم ریزی می کند و لاروها با 12 بار پوست اندازی به بلوغ می رسند. آرتمیا از نظر تغذیه ای، فیلتر کننده غیر انتخابی است و به دو شیوه تخمگذاری- زنده زایی و تخمگذاری تولید مثل می نماید. این آبزی به عنوان بهترین ماده غذایی برای پرورش میگو، ماهی های دریایی، آب شیرین و زینتی شناخته شده است. مراحلی از زندگی آرتمیا که در آبزی پروری بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از: سیست های پوسته زدایی شدهف تاپلیوس تازه از تخم خارج شدهف متاتاپلیوس، آرتمیای جوان و بالغ، آرتمیا دارای ارزش غذایی بالایی است به طوری که دارای بیش از 55 درصد پروتئین و 4 تا 20 درصد چربی می باشد. از ویژگی های مناسب آن در صنعت آبزی پروری می توان به قابل هضم بودن، سهولت شکار، نگهداری طولانی مدت سیست و آسان بودن روند کشت آن اشاره نمود. در دنیا سالانه بیش از 2000 تن سیست آرتمیا معامله می شود. از نظر اقتصادی، ارزش آن در بازار جهانی رو به افزایش است به طوری که قسمت سیست آرتمیا در ایالت یوتا در آمریکا، خلیج سانفرانسیسکو و شرکت INVE در سال 2008 با بسته بندی قوطی و با هج 90-70 درصد، هر کیلوگرم 56/47-27/65 دلار بوده است. از این رو می توان با توسعه مراکز تکثیر و پرورش ارتیما و بهره برداری اصولی از منابع طبیعی در زمینه صادرات این محصول، به میزان زیادی برای کشور ارز آوری نمود.