طنز در شعر ابی الشمقمق

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 644

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCHM01_014

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1394

چکیده مقاله:

طنز و طنز آوری یکی از شیوه های خاص برای بیان مسائل انتقادی و نارسایی های جامعه، همراه با خنده و شوخی است . طنز آیینه ی تمام نمای حقیقت از سویی و بیانگر نابسامانی ها، زشتی ها، پلشتی ها و معایب فرد و جامعه از سوی دیگر است؛ از این روست که طنزپرداز، پاسدار ارزشهای انسانی است. ابوالشمقمق، یکی از شاعران عصر عباسی است که در شعر خویش، هجو و طنز را با هم در آمیخته است. وی در شعر خود از اوضاع نابسامان مالی و بدشانسی خویش در دستیابی به مال و مقام به شدت نالان است. پژوهش حاضر برآنست با استفاده از روش توصیفی- به بررسی و تبیین طنز در دیوان وی بپردازد.

نویسندگان

محسن پیشوایی علوی

استادیار گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه کردستان

مسعود باوان پوری

کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آبادغرب

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • داد، سیما، فرهنگ اصطلاحات ادبی، چاپ دوم، تهران: مروارید، .1383 ...
  • زرویی نصرآباد، ابوالفضل، معجونی از نیش و نوش، گفتگو با ...
  • نمایش کامل مراجع