معیارهای طراحی محله پایدار زیست محیطی

هدف از این مقاله آن است تا با مروری برراهکارهای مطرح شده در باب پایداری محلات در نظریه ها به معیارهایی برای طراحی پایدار در محلات برسیم ؛ به دلیل گستردگی مطالب مربوط پایداری ، به نظریه های پایداری زیست محیطی در مقیاس محله شهری بطورخاص پرداخته شده است.توسعه پایداربطورفزاینده ای به یک عنصرمهم در برنامه ریزی مناطق شهری تبدیل شده است. اگرچه محور توجه آن بیشتر به شهرهاست وتوسعه محله بدلایلی کمترمورد توجه قرارگرفته است؛ با این حال شهرهارا نمیتوان پایدار در نظرگرفت اگرقطعات آنها (مولفه هایی مانند محله) فاقد معیار پایداری باشد. معیارهای پایداری محلات آینه ای برای تجزیه وتحلیل پایداری شهرها برای سطوح بالاتر هستند که شامل جنبه های اقتصادی، اجتماعی وزیست محیطی است. به عنوان نتیجه گیری بحث به اصولی برای طراحی پایدار محلات دست خواهیم یافت که عدم رعایت آنها در طراحی محلات نیل به پایداری را مخدوش میسازد که شامل: طراحی فضای سبز محله در ادامه سلسله مراتب فضای سبز شهری؛ تعیین تراکم با توجه به اقلیم محل؛ طراحی بافت وساختمانها با توجه به اقلیم محدوده که این روش کمترین میزان هدر رفت انرژی را دارد؛ اولویت دادن به دسترسی پیاده در محله که با حمل ونقل عمومی کارآمد امکان پذیر می باشد