سنتز میکروکامپوزیت ژل گرافیتی جاذب لکه های نفتی از سطح آب شور
محل انتشار: ششمین کنفرانس آب،پساب و پسماند
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 910
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PASAB06_036
تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1394
چکیده مقاله:
امروزه نشت نفت به آبهای آزاد دنیا و ایجاد لکه های نفتی به علت مسائل و مشکلات زیست محیطی و اقتصادی به یک نگرانی جهانی تبدیل شده است. ایران به عنوان یک کشور وسیع نفت خیز و استراتژیک با بیشترین خط ساحلی در خاورمیانه باید بتواند نقش عمده ای در حفظ اکوسیستم منطقه و پاسداری از محیط زیست خود را داشته باشد. هدف از این مقاله سنتز میکروکامپوزیت ژل جاذب لکه های نفتی از سطح آب و بررسی خواص جذبی و بازیابی آن، جهت پاکسازی سریع آلودگی های نفتی پس از وقوع حادثه است. بدین منظور ژل جاذب نفت، به روش ژل ریزی سرمایشی سنتز گردید. به منظور بهبود خواص جذبی ژل جاذب، میکروصفحات گرافیت با درصدهای مختلف داخل ماتریس زمینه بارگذاری گردید و خواص جذبی و بازیابی آن در آلاینده های مختلف نفتی روی سطح آب، مورد بررسی قرار گرفت. از آنالیزهایSEM ,EDX ،FTIR ،ATR وXRD بمنظور بررسی خواص ساختاری و توزیع میکروصفحات در میکروکامپوزیت ژل ساخته شده استفاده شد. از بررسی های صورت گرفته این نتایج بدست آمدند: حداکثر میزان جذب ژل جاذب در مدت 5 دقیقه برای نفت سفید gg-1 33/28، گازوئیل سبکgg-1 95/29 و گازوئیل سنگین gg-1 78/30، میکروکامپوزیت ژل گرافیتی (1درصد) برای نفت سفید gg-1 15/30، گازوئیل سبکgg-1 40/31 و گازوئیل سنگین gg-1 20/32 می باشد، یعنی افزودن صفحات گرافیت سبب افزایش ظرفیت جذب در مقایسه با ژل جاذب بدون گرافیت شده است. مشاهده گردید که با افزایش زمان جذب، میزان جذب آلودگی نفتی افزایش یافته و به مقدار ثابتی می رسد، اما نرخ جذب آلودگی نفتی روندی نزولی را طی می کند. هم چنین با افزایش ویسکوزیته آلاینده، نرخ جذب کاهش ولی، ظرفیت جذب افزایش می یابد. علاوه بر این موارد، با انجام تستهای مربوطه مشاهده گردید این جاذب دارای خاصیت آبگیری و قابلیت بازیابی و استفاده چندباره را نیز دارد
کلیدواژه ها:
لکه های نفتی آبها - ژل پلیمری جاذب نفت - پاکسازی آلودگی نفتی آبها - میکروکامپوزیت ژل گرافیتی
نویسندگان
ابوالفضل براتی
گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
مهدی روشناس اصل
گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
حسین حسن نژاد
گروه مهندسی مواد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :