نقش عامل توسعه یافتگی محیط اطراف راه در بروز تصادفات (مطالعه موردی: محور قدیم آمل-بابل)

امروزه حمل و نقل جاده ای یکی از متداول ترین شیوه های حمل و نقلی بوده و نقش تعیین کنندهای در جابجایی مسافر و کالا دارد. افزایش روز افزون تعداد خودرو و افزایش میزان سفر در راه هایکشور و بالتبع بالا رفتن مرگ و میر و خسارت های ناشی از تصادفات، بیانگر لزوم تلاش مضاعفی درزمینه افزایش ایمنی حمل ونقل است. از آنجاییکه اکثر جاده های موجود در کشورمان دارای حداقلاستانداردهای لازم برای ایمنی نبوده لذا سهم راه و محیط اطراف، به طور خاص یا مشترک با عواملانسانی، می تواند نقش عمده ای در وقوع تصادفات داشته باشد. محور قدیم آمل-بابل در استانمازندران به دلیل شرایط خاص جوی، کشاورزی بودن منطقه و از همه مهمتر توسعه یافتگی بیش ازحد محیط اطراف راه و وجود دسترسی های متعدد، از نظر نرخ تصادفات دارای رتبه بالایی می باشد.عوامل مذکور علاوه بر اینکه بطور مستقیم موجب بروز تصادف می گردد، می تواند بعنوان علل اولیهیا واسط سبب بروز رفتارهای خطرزا توسط استفاده کنندگان از راه شود. از آنجاییکه تغییر محیطجاده بسیار آسان تر و سریع تر از تغییر الگوی رفتاری انسان است لذا هدف از این مقاله بررسی نقشعامل توسعه یافتگی (وجود کاربری ها و دسترسی ها) در بروز تصادفات می باشد. نتایج حاصل از اینتحقیق نشان می دهد که افزایش تعاملات ناشی از توسعه یافتگی سبب افزایش تداخلات ترافیکی ودر نتیجه افزایش احتمال وقوع تصادفات می گردد.