بررسی روش های کاهش زمان توقف قطار در ایستگاه های شبکه حمل و نقل ریلی درون شهری، از طریق بهینه سازی عوامل تاثیرگذار بر زمان سوار و پیاده شدن مسافران در سکوهای مسافری

؛ حمل و نقل ریلی درون شهری ، یکی از انواع مهم وسایل حمل و نقل عمومی سریع السیر درشهرهاست، که در اشکال مختلف زیرزمینی ، روزمینی ، در ارتفاع و معلق ، به شهروندان سرویس ارائهمی دهد. سیستم قطار شهری از طریق کاهش حجم ترافیک در سطح شهرها، علاوه بر تسهیلآمد و شد شهروندان و صرفه جویی در مصرف سوخت ، به بهبود شرایط زیست محیطی در کلانشهرهایاری می رساند. در حوزه کارکردی ارائه خدمات مسافری به شهروندان ، قطار شهری ؛ دارای قسمتعمده ایستگاه ها ، سکوهای مسافری و ناوگان ، می باشد. یکی از مهمترین جلوه های جذابیت ومطلوبیت شبکه ریلی درون شهری؛ مولفه سرعت و وقت شناسی است. به منظور بهبود جریان عبور ومرور مسافران در سکوها و بهینه سازی زمان توقف قطار در ایستگاه، از استراتژی های بهبود حرکت وجریان تردد مسافری استفاده می شود. زمان توقف قطار در ایستگاه، یکی از اجزای اصلی تعیینهدوی( سرفاصله زمانی حرکت قطار) در جدول زمانبندی می باشد. با افزایش استقبال از شبکه حملو نقل ریلی درون شهری به ویژه در ساعات شلوغ، تراکم جمعیت به افزایش زمان توقف قطار درایستگاه منجر می شود. مدیریت و کنترل زمان توقف؛ عبارتست از مجموعه اقداماتی که زمان حضورقطار در سکو را با توجه به جدول زمانبندی تحت نظارت داشته و بازگشت ناوگان به شرایط عادی درصورت بروز نویز را امکان پذیر می سازد. کنترل و بهینه سازی زمان توقف قطار در ایستگاه ضمن بهحداقل رساندن اثر تجمعی و پراکندگی قطارها در مواقع بروز نویز و یا ازدحام مسافری، توان عملیاتیناوگان و ظرفیت شبکه ریلی را افزایش می دهد.