ویژگی های معماری برون مرزی (با نگاه ویژه به معماری پاویون های ایران در سایر کشورها)

معماری برون مرزی در این نوشتار به معنای معماری بناهای خارج از مرزهای هر کشور است که از نمونه های آن می توان به بنای سفارت خانه ها، کنسولگری ها و غرفه های هر کشور در نمایشگاه های جهان در خارج از مرزهای آن کشور، اشاره داشت. بنای نمایشگاه های اکسپو آخرین دستاوردهای هنری، فرهنگی و فنی خود را عرضه می کند و معمولاً مهم ترین رویدادهای حرفه ای را انعکاس داده و نماینده جریان معماری روز جهان است و موقعیتی جهت ارائه و تبادل اطلاعات به صورت بین المللی است و یکی از عوامل مهم نشان دهنده هر سرزمین است که تاریخچه ای دیرین دارد؛ بناهای نمایشگاهی و خصوصاً اکسپوها نماینده یک کشور بیگانه در پایتخت یا در شهرهای مهم کشور میزبان هستند و زمین آن ها خاک کشور بیگانه محسوب می شود. مهمترین عامل در طراحی چنین فضایی تصویری است که کشور مهمان می خواهد در کشور میزبان ارائه کند. تصوراولیه بر این است که نمایشگاها باید انعکاس معماری، فرهنگ و هویت داخل در برون باشد؛ ما با توجه به این که هر نمایشگاه ای درخارج از ایران تمثیلی است ازخانه ایران؛ جایى است که تمام مسائل فرهنگى مربوط به ایران مطرح مى شود و در نتیجه طرح ساختمان آن باید حس دعوت کنندگی را به مخاطب غیر ایرانی القاء کند؛ در این مقاله روش تحقیق، کیفی و تحلیل محتوا می باشد و سعی بر این است که ابتدا تعاریف در زمینه معماری برون مرزی با محوریت نمایشگاه ارائه شود و در نهایت با بررسی نظرات در این زمینه و ویژگی نمونه های اجرا شده ؛ مولفه های تاثیر گذار در طراحی پاویون های ایران به عنوان بنایی با معماری برون مرزی تبیین شود.