بررسی تاثیر سالیسیلیک اسید و رژیمهای آبیاری مختلف بر خصوصیات مورفولوژیک و بیومس آفتابگردان ( Helianthus annuus L.

به منظور بررسی اثر کاربرد سالیسیلیک اسید بر بیومس و صفات مورفولوژیک آفتکابگردان (رقم هایسکان 33 ) تحکت رژیک هکای مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی بکا سه تکرار در سال 1389 ، در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا شد. تیمار دور آبیاری در سه سطح ( 5 ، 10 و 15 روز) به عنوان کرت اصلی و سه ، سطح سالیسیلیک اسید )بذرمال سالیسیلیک اسید، محلول پاشی سالسیلیک اسید و شاهد( بهعنوان کرت فرعکی به کار برده و صفات زراعی مختلف و عملکرد بیولوژیک ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که رژی های آبیاری تأثیر معنی داری بر تمامی صفات مورد مطالعه داشتند. تأخیر در آبیاری از 5 روز به 15 روز به ترتیب منجر به کاهش 49/86 درصدی در عملکرد بیولوژیک گردید. اثر کاربرد اسید سالیسیلیک نیز بر همه صفات مورد بررسی معنیدار بود. بیشترین میانگین در همه صفات اندازه گیکری شکده ازتیمار بذر مال سالیسیلیک اسید و کمترین آن در شاهد مشاهده شد. پیش تیمار سالیسیلیک اسید تأثیر قابل توجهی بر صفات مورد مطالعه داشت. پیش تیمار با سالیسیلیک اسید به ترتیب سبب افزایش 14/5 درصدی ارتفاع بوته، 13/3 درصدی در قطر طبق، 21 درصدی قطر ساقه، و در نهایت افزایش 16/24 درصدی عملکرد بیولوژیک گردید. برهمنش دور آبیاری در سالیسیلیک بر ارتفاع بوته معنیدار شد. بیشترین ارتفاع بوته از تیمار بذرمال سالیسیلیک اسید در رژی آبیاری 5 روز حاصل شد.