بررسی مولفه ی نور در روانشناسی محیط با تاکید بر اماکن درمانی

نور، اولین شرط برای هر نوع ادراک بینایی است از دوران ماقبل تاریخ همواره اجسام نورانی که تجسمی از یک شیء زنده را درذهن بیدار می کردند توسط بشر مورد ستایش و احترام قرار گرفته و مشتاقانه برایشان جشن می گرفتند، آن ها را عبادت کرده ومی پرستیدند. نور تأثیر مستقیمی بر روح و روان انسان دارد. همان طور که به تغذیه سالم برای جسم خود می اندیشیم باید نورکافی و مناسبی را هم برای روحمان فراهم کنیم. به این ترتیب مانعی برای بسیاری از اثرات ناخوشایند بر روح و روانمان ایجادخواهیم کرد. این تأثیر تنها به میزان نور بستگی ندارد بلکه نوع نور محیط نیز از جمله مواردی است که می بایست مورد توجه قرارگیرد. نور طبیعی روز دارای خواصی است که با استفاده از آن فضا معنا پیدا می کند.فرم، رنگ، تار و پود و زمینه مصالح مخصوصاًوقتی که بر آن تأکید شده باشد. به هر حال فاکتورهای مهم نور ارتباط مستقیم با کار معمار دارد . روانشناسی محیط نیز یکی ازرشته های تخصصی نوپایی است که روی تاثیر متقابل رفتار و شرایط فیزیکی، معماری و فضایی محیط، بیش از دیگر جنبه هاتاکید دارد. فضاهای درمانی نیز ، یکی از اصلی ترین مبادی و احتیاجات در امور بهداشت و درمان جامعه بوده است. طرحهایمطلوب معماری به هر منظور که باشند فقط در صورتی می توانند کاملاً مفید واقع گردند که در آنها فضاهای مختلف بر اساسنیازهای استفاده کنندگان در جهت بهبود و تسریع فعالیت های گوناگون طراحی گردد. حال آنکه که در طراحی داخلی فضاهایدرمانی با توجه به عملکرد آنها ، بیشترین تاثیر به عهده شاخصه های نور ، رنگ و همچنین ایجاد فرم های تاثیرگذار بصری میباشد. نورپردازی و استفاده از رنگ های مناسب در فضای بیمارستان سبب تنظیم چرخه بیولوژیکی بدن، شفافیت وضوح بصری درمحیط، کاهش خطاهای شغلی، کاهش زمان بستری و احساس درد در بیماران، کاهش احساس افسردگی، افزایش احساس مثبت بهمحیط بیمارستان و دیگر موارد می گردد. در بستری های طولانی مدت در بیمارستان ها وجود نورهای خاصی ضروری است تا روندمتابولیکی و گردش خون به درستی انجام پذیرد.