اثر تحریم های اقتصادی بر سرمایه گذاری بخش خصوصی در ایران

یک اقتصاد برای رشد و توسعه نیازمند عوامل تولید)نیروی کار، سرمایه و کارآفرین( از منابع مختلف است؛ که این عوامل در یک فرآیند اقتصادی میتواند برآیندی مناسب برای رشد اقتصاد را داشته باشد. هیچ کشوری فقط با تکیه بر منابع داخلیخود نمیتواند رشد اقتصادی را تجربه کند، بلکه باید توجه ویژهای به منابع بینالمللی جهت افزایش قدرت تولید داخلی داشته باشد و تلاش کند تا چند برابر منابع داخلی خود از منابع خارجی استفاده کند. تحریم اقتصادی سبب از دست رفتن امنیتاقتصادی برای عوامل تولید داخلی و خارجی میگردد و باعث کاهش منابع بینالمللی و داخلی خواهد بود. سپس عوامل تولید خارج از مرزها وارد اقتصاد داخلی یک کشور نمیشوند و منابع داخلی شروع به خروج از کشور میکنند. تحریم، با ایجاد عدم امنیت اقتصادی)با ریسک بالا(، تمایل برای سرمایهگذاری را کاهش میدهد و این کاهش در طرف عرضه اقتصادبه صورت تورم در سطح کلان نمود میکند. مخارج سرمایهگذاری به عنوان یک نیروی محرک برای رشد و توسعه اقتصاد یاد میشود. در واقع یکی از متغیرهایی که میتواند به واسطه تغییر دیگر متغیرهای کلان تغییر کند سرمایهگذاری است.سرمایهگذاری بخش خصوصی، بخشی از سرمایهگذاری کل است که اجرای سیاست پولی میتواند باعث تغییرات فراوانی در آن گردد. هدف این پژوهش بررسی اثر تحریم اقتصادی بر سرمایهگذاری بخش خصوصی در ایران با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی ) OLSبین سالهای 1387-1338 میباشد. نتایج حاکی از وجود رابطه معنیدار بین تحریم اقتصادی و سرمایه گذاری بخش خصوصی در بلند مدت در ایران است.