خلاقیت درآفرینش هستی، خلاقیت در آفرینش معماری

خلاقیت فرایندی است که که به واسطه ی آن قوه ی تصور در جهان شکل می گیرد. خلاقیت به عنوان نوعی فرایند، به واقع یکی از ویژگی های عالمگیر و فرجامین است که شکل دهنده ی انجام و نهایت چیزها و واقعیت هاست. به یک معنی،خلاقیت مترادف با معنای ماده ی آغازین ارسطویی است، با این تفاوت که نه کنش پذیر است و نه پذیرا. خلاقیت ممکن است به صورت زمینه ی کاملاً فعالی از تمام چیزهایی که به وجود می آیند جلوه گر شود، که البته توصیف ناپذیر است. خلاقیت مفهوم غایی والاترین کلیت است که بر پایه ی واقعیت شکل می گیرد و می تواند در تمام زمینه های فعالیت بشریاز جمله: علم، هنر و فرهنگ، حضوری همیشگی داشته باشد. تمام عناصر فرهنگ زبان، اسطوره، هنر، علم، تاریخ و مذهب - در تکامل خلاقیت سهیم اند. سؤال اساسی اینجاست که خلاقیت چه تأثیری در فرایند آفرینش عالم هستی داشته و چهتأثیری در فرایند آفرینش معماری خواهد داشت؟ آنچه سبب شود که نیستی صورت هستی به خود گیرد، آفرینش و خلاقیت است. از این رو همه هنرها آفریدن است و استادان و هنرمندان همه خلاق و آفرینش گرند. روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش توصیفی تحلیلی است که بر اساس شیوه استدلال منطقی با رویکردی کیفی صورت می پذیرد